Hoe is het nu met… Klaas Bakker?
Hij is lid van de Stadskerk en woont al bijna 15 jaar in Israël met zijn vrouw Caren en hun drie kinderen in de leeftijd van 5 tot 10 jaar. Het gezin Bakker woont in het dorp Zur Hadassah, wat op ongeveer een kwartier rijden van Jeruzalem ligt. Vanuit zijn kantoor thuis heeft Klaas uitzicht op een prachtig natuurgebied. Als ze daar willen wandelen vragen ze toestemming aan de bewakers van het hek dat om het dorp ligt en kunnen ze erin.
Sinds het begin van de corona waren ze verplicht buiten mondkapjes te dragen en tijdens de lockdowns mochten ze niet verder dan 1 kilometer van hun huis vandaan, dus toen zat een wandeling in het natuurgebied er niet in. Van die eerste periode hebben ze trouwens weinig meegekregen van alle maatregelen en wat het met zich meebracht. Toen het virus de kop opstak, beleefden zij een familiedrama: de vader van Caren werd door een geestelijk gestoorde kennis vermoord en haar moeder werd ernstig verwond en kwam in het ziekenhuis terecht. Tijdens die eerste lockdown leefden ze in een roes en ging alles als in een waas aan hen voorbij.
Hun geloofsleven stond lange tijd op een laag pitje, in die zin dat het er wel was, maar dat ze er weinig mee deden. Om de rouw te verwerken zochten ze afleiding en vonden dat vooral door veel televisieseries te volgen. De afgelopen maand beseften ze beiden, dat ze de relatie met God misten en vanaf toen zijn ze weer meer met de Heer bezig.
De maatregelen die in Israël werden doorgevoerd waren streng in vergelijking met Nederland. ‘ De regering is er meteen heel erg op gesprongen, meer dan de Nederlandse regering. Rutte heeft een veel relaxtere houding’, aldus Klaas.
Inmiddels heeft Israël drie lockdowns gehad en is bijna de helft van de bevolking al twee keer gevaccineerd. Net als in Nederland zijn alle winkels dicht, behalve de supermarkten, drogisterijen en doe-het-zelfzaken. Sinds zondag zijn de basisscholen weer open.
Klaas en Caren zijn lid van een huiskerk met vijf gezinnen. Ze zijn nu al drie maanden niet bij elkaar geweest. Klaas mist het contact met de mensen wel maar hij wordt niet depressief omdat hij niet genoeg mensen ziet.’ Sommige beperkingen hebben we ook wel eens wat vrij geïnterpreteerd in die zin dat we wel eens meer mensen zagen dan we mochten, maar niet al te veel. We zaten ook veel buiten met mensen.’
‘Ik vind het moeilijkste dat ik mensen niet gewoon mag aanraken, ik heb graag fysiek contact met mensen, dat is mijn voornaamste liefdestaal. Wat wel heel mooi is, is dat onze twee jongens tijdens de lockdowns zo ‘n goede band met elkaar hebben opgebouwd. Dat is heel leuk om te zien.’
Verder is hij dankbaar dat zijn schoonmoeder lichamelijk weer helemaal hersteld is. Hun oudste dochter Netaley logeert regelmatig bij haar en zijn schoonmoeder logeert op haar beurt ook vaak bij hun.
Klaas ziet het virus als een voorloper van wat komen gaat in de eindtijd, maar hij is positief ingesteld: ’Ik heb niet het gevoel dat dit al het einde van de wereld is’, besluit hij hoopvol.
Interview door: Gerry Buitenwerf
Wil je ook je verhaal delen? gebuitenwerf@live.nl