Stil – Een gedicht van Margreeth Mooibroek
stil…
een wereld
die is stilgezet
van binnen
zoekt
de stilte
een plek…
waar zijn we,
wat brengt het ons?
vele gedachten
intern
worden geschud,
dichter bij elkaar
schuurt
waar de wereld
buiten
op afstand is…
gevoelens
eerder
dan
begrip
triggers
in
onbekende taal
de roots van
wie ben Ik…
en waar mag ik zijn
worden sterker aangehaald
zoeken,
tasten als in het donker,
waarheid moet
opnieuw worden ontdekt
verteld
en aangenomen:
we zijn veilig
veilig in Jezus armen,
veilig aan Jezus hart!
dieper, intenser
vraagt Jezus
vertrouw je Mij
ook nu
ook vandaag?
stil mijn ziel, wees stil
en weet…
nieuwe oude waarheid,
leunend op Zijn beloftes
in wie Hij is
en jij mag zijn,
dit verstilde leven léven!
God U bent mijn God!
Margreeth Mooibroek