De Emmaüsgangers

Pasen is voorbij. We zijn op weg naar Pinksteren. Krap tweeduizend jaren geleden liet Jezus zich een tijdje nog aan ongeveer vijfhonderd mensen zien. Vaak ontving Hij aanvankelijk treurnis, dan ongeloof, verbijstering, waarna verrassing en blijdschap, Als Zijn verschijning duidelijk was en men Hem herkend had, vertrok Jezus weer; hoop en verwachting achterlatend.

Al snel na deze periode was er enerzijds vervolging van de gelovigen, anderzijds hadden ze een goede reputatie bij de mensen. Hun aantal groeide snel. Moeilijke, maar ook spannende tijden.

Zo maken wij nu ook moeilijke en spannende tijden mee. Angst en ziekte, gedwongen afstand, eenzaamheid en lijden. Sluiting van de meeste bedrijven. Het is een tijd waarin gigantische uitgaven worden gedaan door de overheid. Met economische neergang als verwachting.

Ook nu gloort er hoop en verwachting bij Gods volk. Onze ogen zijn in deze tijden extra omhoog, op Hem gericht, onze verwachting is meer van Hem. Want ook nu is weer gebleken; alles is niet beheersbaar en maakbaar voor ons mensen. Wie eerlijk is bekent dit. We zijn inventief. Een beddenzaak maakt bijvoorbeeld, na een kleine omschakeling, mondkapjes. En het Erasmus ziekenhuis boekt vooruitgang in kennis van het Covid-19 virus. ZIJ verlegt daardoor haar strategie naar onderzoek naar een medicijn en begint een test bij een kleine groep patiënten. Maar de verwachting is dat het Coronavirus blijft bestaan en dat we om zullen moeten naar een ander soort economie, allereerst gebaseerd op 1,5 meter afstand op alle gebieden. Zeer ingrijpend. We beginnen al te spreken over een tijdperk vóór en ná Corona. Het wordt nooit meer hetzelfde.

Gelukkig, om met onze voorganger Arjan Zantingh te spreken, is er een groter en grootser perspectief, namelijk het tijdperk vóór en ná Jezus’ kruisdood en opstanding (einde citaat). Zo wordt het ook nooit meer hetzelfde voor de gemeente van Jezus Christus. Wij hebben een push meegemaakt. Europa, dat wel ingedut leek de afgelopen tijd, zal haar kansen grijpen. Valt  het katholieke bolwerk in Frankrijk en Italië uiteen? Groeit het evangelische christendom nu snel? Als wij hoop en verwachting in ons hart houden, één zijn, God gehoorzaam en toegewijd blijven, dus moeten we er zelf iets voor doen om klaar te zijn? Of is al het nodige voor een opwekking om het alleen van Hem verwachten? Of is een én-én situatie wenselijk?

In ieder geval mag De Doorbraak van mij wel meteen zijn. En wereldwijd! Laat ons in ieder geval hoop en verwachting hebben. Zoals de Emmaüsgangers, nadat zij Jezus hadden ontmoet.

Ellen Visser