Dopelingen

Marco Baars

Laat ik beginnen met dat ik ben opgegroeid zonder vader en ook niet in een christelijke familie. Mijn vader is helaas al voor mijn geboorte gestorven, waardoor ik vaak een vaderfiguur in mijn leven miste, een rol die mijn opa voor een groot deel op zich nam. En die rol heeft God nu in mijn leven gekregen: de Vader die ik nooit had.

Op school en in mijn woonplaats was ik vaak het buitenbeentje en hoorde ik nergens echt bij. Op de basisschool en in het begin van de middelbare school werd ik vaak gepest. Ik begon met kickboksen en toen veranderde alles voor mij. Ik heb veel wedstrijden gedaan, met veel mensen getraind en begon uiteindelijk zelf training te geven.

Daar ontmoette ik een vriendin van mij. Door haar kwam ik in aanraking met het geloof, ik ging met haar mee naar de kerk en we praatten er soms over. Vrienden van mij zijn moslims en mijn zus zit in de new age.

Op een dag kwam ik bij mijn zus en zij zag dat er iets met mij was. Dat ik in een twijfel met iets zat. Ze vertelde mij dat ik op een kruispunt stond en dat ik een belangrijke keuze in mijn leven moest maken. Ze zei: aan de linkerkant staat één iemand en aan de rechterkant staat een groep. Ze waren aan het overleggen welke kant ik op moest en ze wilden me allebei hebben.

Bij mij viel het kwartje meteen: ik wist dat Jezus op mij stond te wachten. Toen zei mijn zus dat het veiliger en vertrouwder voelde om de persoon aan de linkerkant te volgen. En dat deed ik toen ook! Vanaf dat moment openden meer mensen zich naar mij toe over het geloof, mensen die ik al heel lang kende of aan wie ik al lange tijd les gaf. Dat was voor mij heel bijzonder.

Die vriendin zei tegen mij: “Anders ga je de Alpha doen.” Ik had me meteen voor de eerste Alpha aangemeld. Toen ik aan de Alpha begon voelde ik me niet alleen welkom maar ook dat ik erbij mag horen, toen wist ik ook al dat ik gedoopt wilde worden en dat verlangen werd alleen maar sterker tijdens de Alpha!

En vandaag is eindelijk het moment dat ik mijn oude leven achter mij kan laten en dat ik iedereen kan laten zien dat ik voor Jezus Christus ga — Hij die zijn leven voor ons allemaal heeft gegeven!

Mark ten Cate

Afgelopen jaar was voor mij een echte rollercoaster.
Ik zat persoonlijk in een diep dal, dieper dan ooit tevoren. Het voelde alsof het erop of eronder was. Dat was in december vorig jaar.

Door hard aan mijzelf te werken, lukte het me om stap voor stap weer omhoog te klimmen. Ongeveer drie maanden geleden kwam Jezus bewust op mijn pad. Samen met mijn vrouw Danielle zijn we sindsdien ook naar de Stadskerk gegaan.

Steeds meer begin ik te beseffen dat Jezus mij helpt mijn eigen pad te vinden. In december liet Hij mij al het licht zien en hielp Hij mij om uit dat donkere dal te kruipen. Maar ook in de vele gesprekken die ik met Hem en met God heb gevoerd, heeft Hij iets heel bijzonders gedaan: na negen jaar mogen wij ons nogmaals weer ouders noemen.

Ik ben daarvoor Jezus en God eeuwig dankbaar.

Danielle ten Cate

Mijn reis met Jezus lijkt op die van Petrus die op water liep (Mattheüs 14:30). Telkens wanneer ik mijn ogen van Hem afwendde, zonk ik weg.

Als 7-jarig meisje worstelde ik met pesten en voelde ik mij nergens thuis. Ik bad elke avond voor een vervroegde plek in de hemel. Die kwam niet, verlossing kwam via een vriendinnetje mij meenam naar de kerk. Daar vond ik rust, leerde ik over de Heilige Geest en sprak ik voor het eerst in tongentaal. Toen de pesters naar dezelfde kerk kwamen durfde ik niet meer en bleef ik weg.

In mijn tienerjaren kwam ik weer in een diepdal en sloot ik me aan bij de Jehovah’s Getuigen, maar na een jaar voelde ik dat dit niet mijn waarheid was. Opnieuw verloor ik God uit het oog. Ik begon opnieuw zelf de Bijbel te lezen en zo ontdekte ik hoe God tot mij sprak door Zijn Woord. Maar ook daarin hield ik het niet vol.

In 2016, na de geboorte van onze dochter, raakte ik de bodem en wilde ik niet meer leven. Het was mijn man Mark die mij licht bracht, maar zonder dat hij dat besefte deed hij niet alleen. In 2019 kwam Jezus opnieuw in mijn leven via worshipmuziek, een vriendin en het Woord. Ik ontdekte dat hij nooit van mijn zijde was geweken en dat Zijn liefde groter is dan mijn vallen. Hij gaf me zicht op alle gebeurtenissen en hoe al die tijd met mij heeft gewandeld. 

Onze kinderwens bracht een nieuwe beproeving. De woorden “je bent niet vruchtbaar, je hebt endometriose” bleven door mijn hoofd dreunen. Tussentijds verloren we een kindje – pijnlijk, maar het gaf hoop. In juni 2025 brak ik volledig tijdens het horen van “the blessing”. Al biddend gaf ik mijn menselijk verlangen en strijd aan Hem over, en sprak ik in geloof dat ik compleet en genezen ben in Christus en dat als het zijn wil is hij mijn moederschoot mocht openen. Ik beloofde trouw zijn begeleiding te volgen ook als ik het niet begrijp. Een maand later kregen wij het wonderlijke nieuws dat ik opnieuw na 9 jaar wachten in verwachting ben.

In de kerk hoorde ik Zijn stem: “Het is tijd. Laat de wereld zien dat je Mij volgt. Laat je wonderen getuigen van Mijn liefde. Je was nooit alleen.”

Daarom laat ik mij vandaag dopen – als getuigenis dat mijn leven toebehoort aan Jezus, die mij steeds opnieuw optilt wanneer ik dreig te verdrinken.

Larissa Michelle de Wit

Mijn naam is Larissa de Wit. Tot 5 jaar geleden was ik nooit in aanraking geweest met het geloof, maar dit veranderde toen ik Wouter ontmoette. Tijdens corona mocht ik kennismaken met het geloof, door online-kerkdiensten. Op een gegeven moment verlangde ik ernaar beter te weten waar Wouter zijn normen en waarden op baseert. Daarom ben ik mij gaan verdiepen in de Bijbel en begon ik met een studie theologie.

Eind 2022 kwam ik met een burn-out thuis te zitten en kort daarna kwam mijn moeder tot de ontdekking dat ze heel ziek was. Ons leven stond echt even op zijn kop. Ook al twijfelde ik op dat moment nog erg over het geloof, het aantal gesprekken dat we met Jezus hadden groeide enorm. Dit gaf mij steun. Ik ervaarde steeds vaker een tekst te lezen die ik op dat moment precies nodig had. Waarvan ik dan zei: ’Zo dat is toevallig!’ Maar dan zei Wouter altijd: ‘Toeval bestaat niet, God heeft het zo gewild’.

Eind 2023 kreeg ik op mijn hart de Alpha-cursus te doen. Een goede keuze, waar we veel lieve mensen mochten ontmoeten en ik stappen in het geloof mocht maken. Ik vergeet nooit het persoonlijke gebed dat we mochten ontvangen. Ik moest non-stop huilen en dat zonder reden, want ik was helemaal niet verdrietig. Ik besef nu dat ik op dat moment geraakt werd door God. Sindsdien voelt het alsof er een last van mij is afgevallen. Ik ervaar meer vreugde, hoop en innerlijke rust.

Ik heb lang getwijfeld over de doop, omdat ik bang was dat ik er niet klaar voor was en niet wist hoe mijn familie zou reageren. De afgelopen periode kreeg ik echter steeds dezelfde Bijbelteksten naar mij toe: in de kerk, via de app, boeken en gesprekken. Allen met de boodschap dat ik goed ben zoals ik ben, mijn eigen keuzes mag maken en dat het belangrijk is om eerst ‘ja’ te zeggen tegen God, voordat ik binnenkort ‘ja’ zeg tegen Wouter. Een ander zal denken: ‘Dat is toevallig’, maar ik durf nu te zeggen ‘God heeft dit zo gewild’.

Félina Bakker

Ik ben Felina, 17 jaar en ben opgegroeid met het geloof. Van kleins af aan namen mijn ouders mij altijd mee naar de kerk en ik ben als baby ook gedoopt. Nadat mijn ouders scheidde toen ik vijf was heb ik me heel lang niet goed gevoeld bij het geloof, dit kwam omdat ik mijn vader als gelovige man zich niet zo zag gedragen wat voor mij heel erg moeilijk was. Lange tijd heb ik me hierdoor niet thuis gevoelt in de kerk, totdat mijn moeder mij en mijn broertjes een keer meenam naar een kerstdienst hier in de stadskerk, na afloop vroeg ik mijn moeder of we hier ook een keer naar een gewone dienst konden gaan. Hierna ging ik weer wat meer naar de kerk maar toch was geloven voor mij nog moeilijk. Toen ik vorig jaar met veel mentale problemen en angsten kwam te zitten heb ik dit geprobeerd op te lossen met de hulp van een psycholoog en dit hielp op dat moment erg goed. Toen de problemen een paar maand geleden weer terug kwamen lukte het niet om dit op te lossen met therapie en ben ik meer bezig gegaan met het geloof. Ik vroeg mijn moeder of we weer wat vaker naar de kerk konden. Ik heb toen tijdens een dienst voor me laten bidden , op dat moment dacht ik dat dit niet echt zou helpen, maar in de dagen erna verbeterde ik erg veel en na ongeveer een maand waren mijn angsten en stress grotendeels weg. Hierna heb ik tijdens een info-avond de beslissing genomen om me te laten dopen en zo steeds verder te komen in mijn geloof.

Kealan Poelarends

Hallo, Mijn naam is Kealan,

Vandaag laat ik mij dopen, dit begon al vroeg. Ik ben christelijk opgevoed en kwam sinds jong al in deze kerk. Maar zelf vond ik daar me geluk niet. Ik begon mij rond corona te focussen op het verdienen van snel geld en belande daarom bijna in het criminele circuit. Achteraf ben ik blij dat ik niet zo goed in geheimen ben, en me ouders me keer op keer weer pakte. Zelf wist ik niet goed wat ik met het geloof aanmoest. Zeker vlak voor ik verhuisde met mijn ouders en zus naar Zweden. Hier ervaarde ik veel tegenslagen. Wat voelde als iets moois na een mooi gebed en een droom veranderde alles al snel na het Overlijden van geliefden dat zorgde ervoor dat ik het geloof achter me liet. Mijn vertrouwen in God was weg. En dan kwam je ook nog in een kerk in Zweden zonder jongeren en ben ik 2 jaar lang niet vrijwillig naar de kerk geweest. En toen ik terug kwam van Zweden heb ik heel erg werelds geleefd met veel drank en mijn focus op vrouwen. Gelukkig ben ik vorig jaar op Reflect weekend gegaan. Hier werd ik bij een preek van Lucas opnieuw erg geraakt en voelde ik voor het eerst sinds lange tijd de liefde van God. Het voelde gek en best wel onwennig. Toen herinnerde ik mezelf dat ik altijd de getuigenis van Joas wou horen, maar dit stelde ik een lange tijd uit. gelukkig had ik een goeie vriend die mij vertelde dat hij nachtwacht was op Reflect. Ik ben toen naar hem toe gelopen en raakten we aan de praat. Hij deelde zijn getuigenis wat mij erg raakte, waarna ik ook mijn verhaal bij hem kwijt kon. Uiteindelijk vroeg hij of hij voor mij mocht bidden. Hij had toen ook gebeden of God ook weer actief bezig mocht gaan in mijn leven. Dit is gebeurd na reflect op opwekking en op de outreach in Zweden merkte ik de aanwezigheid van Jezus heel erg. Ik zie vandaag dan ook als een nieuwe start in mijn leven maar dan samen met Jezus.

Tabitha Wagenaar

Hallo, mijn naam is Tabitha. Ik ben christelijk opgevoed in een warm gezin. Al van jongs af aan ben ik naar de gereformeerde kerk in Frieschepalen gegaan.

In 2015 mocht ik met mijn gezin en een groep van 30 mensen mee naar Zuid-Afrika voor een project vanuit de kerk.

Als gezin zijn we later nog twee keer teruggegaan, en vorig jaar zomer ben ik hier samen met mijn tweelingzusje vrijwilligerswerk gaan doen bij een christelijke organisatie. Tijdens deze periode heb ik bewust van dichtbij gezien hoe mensen die bijna niets hebben, toch met heel hun hart op God vertrouwen, dit raakt mij nog steeds.

Mijn eigen geloof groeide ook sterk in die tijd. Als ik een vraag had ging ik gelijk met Sylvanie, hoofd van de organisatie, de Bijbel openslaan en gingen we hierin lezen. Het voelde alsof ik er niks voor hoefde te doen, het geloof lag letterlijk voor het grijpen.

Eenmaal weer in Nederland kwam ik in een zwart gat terecht. Ik moest nu zelf mijn pad met God gaan bewandelen waardoor ik heb besloten om de Alpha-cursus te gaan volgen. Na een tijdje kreeg ik helaas het gevoel dat ik het zelf wel aankon, ik had God helemaal niet nodig.

Totdat de les over genezing kwam. Toen besefte ik dat ik juist weer behoefte had aan geestelijke genezing. Ik wou God zijn nabijheid weer heel graag ervaren en toen kwam Opwekking.

Vrijdag 30 mei ging ik met een vriendin de gebedstent in omdat zij graag voor zich wou laten bidden. Toen we de tent verlieten, werd ik teruggeroepen door een man die ook in de tent aanwezig was. Hij vroeg of ik geen gebed wou waarop mijn antwoord was: ‘Ja, eigenlijk wel’.

Hij vroeg waar ik gebed voor wilde, maar ik wist dat op dat moment niet precies.

Hij zei tegen mij: ‘Er zijn 6 dingen die veel in jouw hoofd omgaan waar jij gebed voor nodig hebt. Ik hoef niet te weten welke dingen dat zijn. Jij mag God vragen om duidelijkheid over deze dingen.’

Een paar dagen na Opwekking liet God mij al twee dingen zien waarvan ik zeker weet dat dit van Hem komt. Hij heeft mij laten inzien dat ik mag weten dat Hij de Grootste is en dat ik volledig op Hem mag vertrouwen. Daar wil ik gehoor aan geven, en daarom laat ik mij vandaag dopen.

Annika Wagenaar

Mijn naam is Annika Wagenaar, ik ben 22 jaar en ben opgegroeid in een liefdevol christelijk gezin. In mijn jeugd voelde het geloof vaak als iets vanzelfsprekends — een gewoonte, en soms ook als iets wat ‘moest’. Maar dat veranderde toen ik vorig jaar twee bijzondere maanden in Zuid-Afrika doorbracht voor vrijwilligerswerk. Daar kreeg ik de kans om Jezus op een veel persoonlijkere en diepere manier te leren kennen.

Een heel belangrijk iemand daarin was Sylvanie — een vrouw die zo duidelijk leeft vanuit haar geloof en die mij heeft laten zien wat het echt betekent om met God te leven. Tijdens mijn tijd in Zuid-Afrika voelde ik me gedragen en gesteund door Sylvanie in mijn geloof.

Toen we na 2 maanden weer thuiskwamen, merkte ik dat ik iets miste en voelde ik een leegte. Ik ontdekte dat ik het geloof zelf moest gaan oppakken. Gelukkig deelden Tabitha en ik dat gevoel en konden we samen hiermee aan de slag.

Voor onze reis gingen we al regelmatig naar de Stadskerk, maar na onze terugkomst gingen we bewust op zoek naar een plek waar we verder konden groeien. We besloten mee te doen aan de Alpha-cursus. Deze cursus heeft mij mooie mensen gebracht bij wie ik open kan zijn over mijn geloof.

Het heeft me ook laten zien dat geloven geen eindpunt is, maar een weg waarin je mag blijven leren, groeien en ontdekken — samen met God en met anderen. Elke dag mag ik daarin nieuwe stappen zetten.

Voor mij is dit het begin van een nieuwe reis, waarin ik stap voor stap meer mag leren over geloven, vertrouwen op God en met Hem leven — samen met de mensen om mij heen.

Toetreders

Diedy Kazemier

Maxel Sabajo