Dopelingen

Gijs Westerkamp

Ik ben Gijs Westerkamp, ik ben 15 jaar oud en ik woon in Groningen. Ik zat tot mijn tiende bij een andere kerk. Ik heb daar de basisverhalen geleerd van het geloof, en ben daar als baby gedoopt. En ik zat op een christelijke basisschool.  Van mijn ouders heb ik meegekregen dat ik overal voor moet bidden en ook respectvol met elkaar moet omgaan. Ik heb in de Stadskerk veel van God geleerd doordat ik naar verschillende kampen ben gegaan, en met leuke vrienden mocht optrekken en over het geloof mocht praten. In de mei week heb ik veel mooie momenten mogen meemaken en mocht het evangelie vertellen aan de kinderen in de wijken. Het opwekkingsweekend in Biddinghuizen waar ik met Leon heen ging heb ik veel van God mogen leren.     

Ik dacht eerst dat ik altijd alles alleen moest doen en dacht ook wel na over de doop, maar wist het nog niet echt, maar tijdens het laatste Reflect weekend sprak de boodschap van Mark Stoorvogel mij aan. Net als andere jongeren werd ook ik uitgenodigd om mijn zonden en lasten op een houten bordje te schrijven en in het vuur te gooien. Ik worstelde en raakte emotioneel. Stijn en Niels kwam toen bij mij om naar mij te luisteren en met mij te bidden. Uiteindelijk heb ik het in het vuur gegooid om symbolisch mijn zonden en lasten over te geven aan Jezus. Omdat Jezus mijn verlosser is. Mijn verlangen in mijn relatie met Jezus is om meer de bijbel te gaan lezen. Ik kies ervoor om hem te volgen en mij te laten dopen.  

Kalyca van der Molen

Ik ben Kalyca van der Molen, ik ben 15 jaar oud en ik wil mij vandaag laten dopen. Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin en daar ben ik heel dankbaar voor. Al zo lang als ik me kan herinneren ga ik naar de Stadskerk. Het geloof is dus altijd een deel van mijn leven geweest, maar dat betekende niet dat ik het altijd echt begreep of er zelf iets mee deed.

Toen ik naar de middelbare school ging, begon ik te worstelen met mijn mentale gezondheid. Ik voelde me vaak leeg en had het gevoel dat ik iets miste. Ik geloofde wel, maar vooral omdat ik zo was opgevoed. Ik ging naar de kerk omdat dat moest van mijn ouders, niet omdat ik dat zelf wilde. Ik had veel nare gedachten en vond het steeds fijner om alleen te zijn. Ik begon te twijfelen of God wel echt bestond en voelde me ver bij Hem vandaan. Ik bad bijna niet meer en las ook niet in de Bijbel. Toch bleef ik naar de kerk gaan, al voelde het meer als een gewoonte dan als iets wat ik echt wilde.

Ik ging ook naar christelijke kampen. Elke keer gebeurde daar iets bijzonders. Ik voelde dat God tot mij sprak en de weken erna voelde ik me blij en bad ik vaker. Maar na een tijdje zakte dat gevoel weer weg.

De laatste tijd begon mijn geloof weer te groeien, ook door dingen die in mijn omgeving gebeurden. Ik besloot weer te bidden en de Bijbel te lezen. Op het Reflect-weekend raakte God mij opnieuw aan. Ik dacht al langer na over de doop en bad dat God mij een teken zou geven. Tijdens een dienst sprak Mark over dopen. Mijn hart begon sneller te kloppen en ik voelde de Heilige Geest in mij werken. Ik begon te huilen en stond op.

Na die keuze kwam er nog wat twijfel, maar ik weet nu dat dit goed is. Ik ben blij en trots dat ik mij vandaag laat dopen. Ik wil Jezus volgen en mijn leven met Hem delen.

Rozemarijn Penninga

Hallo lieve broers en zussen,
Mijn naam is Rozemarijn Penninga en ik ben 17 jaar oud. Ik ben opgegroeid in een lief, warm en christelijk gezin. Vanaf jongs af aan weet ik wie Jezus is. Als kind ben ik gedoopt en daar ben ik mijn ouders dankbaar voor. Zij hebben mij toen aan God opgedragen en mij laten opgroeien in
het geloof.
In mijn leven ben ik door moeilijke periodes gegaan. Ik heb veel last gehad van angst en negativiteit. Juist in die zware tijden heb ik Jezus op een nieuwe, persoonlijke manier leren kennen. In de onrust heb ik rust, troost en vreugde mogen vinden bij Hem. Tot op de dag van vandaag mag ik steeds meer van Jezus leren. Door de Bijbel, de kerk en de mensen om mij heen leer ik Hem beter kennen. Mijn verlangen is om iets van Zijn
onvoorwaardelijke liefde door te geven aan de mensen om mij heen. Een stukje van zijn koninkrijk te laten zien hier op aarde.
Ik ben Jezus zo dankbaar voor wat Hij voor mij heeft gedaan. Hij heeft mij gered uit moeilijke tijden, maar ook uit de duisternis. Hij heeft mij het eeuwige leven geschonken. Hij hing aan het kruis, wetend welke zonden ik nog zou doen en toch deed Hij dat uit liefde. Hij heeft voor mij
gekozen, en vandaag kies ik bewust voor Hem. Ik laat mij dopen omdat ik van Jezus hou, met alles wat in mij is. Ik wil mijn leven samen met
Hem leven. Hand in hand met Jezus, over de weg die Hij voor mij heeft voorbereid.
Halleluja Amen

Linde Geerts

Hoi, ik ben linde, ik ben 15 jaar oud en ik laat mij dopen. Mijn verhaal begint eigenlijk al vanaf mijn geboorte. Ik ben altijd christelijk opgevoed, waar ik heel blij mee ben. Als kind ben ik gedoopt in de Oosterkerk, in Groningen.
Verder ben ik opgegroeid in de Stadskerk en namen mijn ouders mij altijd op zondag mee naar de kerk tot nu aan toe.
Als kind was ik niet echt met het geloof bezig, maar dat veranderde wat meer vanaf de middelbare. Ik ging naar de kampen reflect & noorderwind waar mijn geloof begon te groeien. In klas 1 gaf ik voor het eerst mijn leven aan Jezus. Maar los van die kampen was ik alsnog niet echt met het geloof bezig. In klas 2 ging ik weer naar beide kampen en gaf ik ook opnieuw mijn leven aan Jezus. Maar nog steeds was ik er in het dagelijks niet veel mee bezig. Ongeveer vanaf klas 3 werd mijn geloof wat serieuzer en ging ik weer naar beide kampen, maar deze keer was het anders daarna. Thuis begon ik ook zelf bijbel te lezen en te bidden. Ik had ook een verlangen om naar de kerk te gaan en was er ook graag. Ook ben ik heel dankbaar voor mijn vriendinnen waarmee ik samen kan geloven en bidden als dat nodig is.
Toen kwam Reflectkamp eraan en ik wist al dat ze daar elk jaar een doopoproep doen. Ik dacht voor het kamp er al aan dat ik dat best graag wou. Toen heb ik op Reflectkamp de keuze gemaakt om mij te laten dopen.
Ik laat mij dopen omdat ik een leven met Jezus wil en in Hem geloof!
Natuurlijk is mijn geloof lang niet perfect maar de doop kan daar ook juist een mooie stap in zijn.

Emma Harding

Hoi! Ik ben Emma Harding en 17 jaar oud. Ik ben met het geloof opgevoed en heb altijd al in God gelooft en Jezus willen volgen.

Ik wist ook dat ik me wou laten dopen, maar wanneer wist ik niet. Ik ervaarde wel een rust, een rust dat ik op God mocht vertrouwen en dat Hij het juiste moment zou aantonen. Ook als mensen vroegen wanneer ik me wou laten dopen of wat me tegenhield, vertelde ik dit.

Afgelopen jaar merkte ik dat ik er meer mee bezig was en dat mensen ook wel meer vroegen wanneer ik mij ging laten dopen, alsnog hield ik vast aan Gods timing, maar ik ervaarde al dat iets werd wakker gemaakt in mij. Ik sprak hier ook over met mijn broertje David, over onze twijfels, vragen en verlangen om ons te laten dopen.

In de meiweek en afgelopen zomer ervaarde ik dat God in mij aan het veranderen was. Ik wou steeds meer in contact met Hem zijn en leerde dat er prachtige dingen gebeuren als je naar Hem luistert en Zijn Wil doet. Mijn verlangen werd ook dat het meer van Hem mag zijn en minder van mij, dat ik zijn dienaar wil zijn.

Op Reflect kamp was er de oproep van Mark dat als je je wou laten dopen, of je dan wou staan.  Ineens zag ik David staan, dit ontroerde mij zo, en ik moest huilen. Toen dacht ik: als hij gaat, waarom kan ik dan niet? Ik ervaarde echt dat God David gebruikte om mij te leiden. Dus stond ik ook op. Ik zei tegen God dat ik zijn dienaar wil zijn, dat Hij in mij mag leven, dat ik van Hem ben. Ik werd helemaal overspoeld door God.

Ik heb ook weleens concreet gedacht: waarom zou ik mij laten dopen?… Nou, eigenlijk is het heel simpel; omdat Jezus dat zegt: bekeer je en laat je dopen. En ik wil graag doen wat Jezus zegt, omdat zijn plan zoveel beter is dan die van mij. Ik wil mijn leven aan Hem geven en Hem volgen!

David Harding

Evelin Heemstra

Mijn naam is Evelin Heemstra en ik wil me graag laten dopen. Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin en daar ben ik enorm dankbaar voor. Mijn hele leven ben ik al naar de kerk gegaan en God is altijd een deel van mijn leven geweest. Toch betekende dat niet dat ik er altijd actief mee bezig was of begreep wat geloven voor mij persoonlijk betekende.

Toen ik naar de middelbare school ging, veranderde er veel. Op mijn eerste school had ik het niet naar mijn zin. Ik voelde me niet fijn, begon mentaal te worstelen en had het moeilijk. Toen ik overstapte naar een andere school leek het in het begin beter te gaan, maar ik kreeg verkeerde mensen om me heen. Ik praatte slecht over anderen en deed dingen waarvan ik wist dat ze niet goed waren. Na een tijdje ging het weer slechter. Ik had moeite om naar school te gaan, kreeg paniekaanvallen en dacht vaak negatief. Ik begon te twijfelen of God wel echt bestond en deed bijna niets meer met mijn geloof. Ik had het idee dat ik het allemaal zelf wel kon oplossen. En wou niet graag met mensen erover praten

Toch ging ik nog steeds naar kerkkampen, waar ik God altijd wel voelde. Maar dat gevoel verdween vaak na een paar weken weer. Dit jaar ging ik opnieuw naar het NextMove sportkampen. Ik had vooral zin om mijn vriendinnen te zien, niet om met God bezig te zijn. Maar al op de eerste avond voelde ik tijdens het aanbidden weer dat warme gevoel. Ik bad of God mijn leven wilde veranderen en mij zou helpen mijn oude leven achter me te laten. En merkte dat na het kamp in mijn leven

Tijdens het Reflect-weekend bad ik om een teken voor de doop. Toen Mark tijdens de preek zei: ‘je mag opstaan als je weet dat je het niet alleen kunt en God nodig hebt,’ toen begon mijn hart te bonzen en trilde ik helemaal. Dat was mijn teken, en ik stond op. Ik ben dankbaar en blij dat ik deze stap mag zetten en mag laten zien dat ik bij God hoor.

Joël Greven

Jirmeja Buitenwerf

Vera Bulthuis

Ik ben Vera Maartje Bulthuis, 17 jaar oud, als kind gedoopt en mijn hele leven christelijk opgevoed door mijn ouders.
Ik ben tot mijn 15e nooit bewust bezig geweest met het geloof. In die tijd zat ik ook niet lekker in mijn vel. Mijn energie was op, waardoor ik mijn emoties niet goed kwijt kon en werd ik heel snel boos of verdrietig. Ik vond het lastig om ermee om te gaan en begon zelfs boos te worden op God. “ waarom kan ik geen leuke dag hebben”
Tot ik op een avond een berichtje kreeg van een vriendin die zei “ wil je een keertje mee naar Kingdom culture?” Ik dacht eerst wat is dat, maar ik ging er wel heen, omdat ik van meerdere al heb gehoord dat het heel leuk is. Ik ging naar de dienst en heb voor me laten bidden. Ik zei tegen de bidders “ bid maar ergens over ik weet het niet” en ze baden voor wat ik nodig had. Voor energie en dat ik volop kan geloven en dat heeft geholpen. Ik had weer een paar dagen dat ik echt blij was en ik kreeg weer energie. Ik ging weer met plezier naar kerk.
Een paar maanden later heb ik de keuze gemaakt om naar Ethiopië te gaan waar ik erg dankbaar voor ben. Ik heb daar God nog beter leren kennen en de kinderen inspireerde mij ook, want hun waren en zo blij en enthousiast zonder iets te hebben. Gewoon jouw aanwezigheid. Voor de reis kreeg ik een brief van Mark Stoorvogel met de Bijbeltekst Jesaja 40:28-31. Dit paste precies bij me.
Ik ben na Ethiopië ook naar opwekking gegaan met een vriendin. Ik wist van haar dat ze vaak last heeft van haar voeten en dat ze na een lange tijd lopen veel pijn had. Tijdens een dienst heb ik voor haar gebeden en een paar week later zei ze dat ze geen pijn meer had. Dit was voor ons echt geweldig. Dit heeft ons allebei geholpen in het geloof.

Jorinthe Oosthuizen

Mijn naam is Jorinthe Oosthuizen, ik wil mij laten dopen en ging als kind altijd naar de kerk.

Toen ik op de basisschool zat, had ik geen fijne tijd. Ik voelde me vaak alleen, had weinig vrienden. Ik was nog jong, maar de leegte die ik toen voelde was nog wel zwaar.

Op de middelbare school veranderde dat in het begin. Ik maakte nieuwe vriendinnen en voelde me weer wat gelukkiger. Het leek alsof het beter ging, maar in de derde klas kreeg ik een terugval. Ik had geen energie meer om naar school te gaan, te sporten of vriendschappen te onderhouden. Daardoor verloor ik veel vrienden.

Daarbovenop kreeg ik steeds vaker migraine, waardoor ik veel leuke dingen moest missen. Het leek alsof ik steeds dieper wegzakte. Uiteindelijk kon ik het afgelopen jaar niet meer naar school en moest ik de vierde klas opnieuw doen. In die periode was ik totaal niet meer bezig met mijn geloof. Ik ging niet meer naar de kerk en alleen nog af en toe naar de KC-diensten, vooral om mijn vrienden te zien.

Elk jaar ging ik nog wel mee naar de Reflect-kampen, maar dit jaar had ik daar helemaal geen zin in. Het voelde niet goed om te gaan, omdat ik dacht dat ik niet goed bezig was met mijn geloof. Toch besloot ik om toch te gaan.

Tijdens het kamp veranderde er in het begin niet veel. Ik was afgeleid en had weinig energie om met alles mee te doen. Tot op zaterdagavond, tijdens de dienst, Mark begon te vertellen over de doop. Hij zei dat je je juist mocht laten dopen en je leven aan God mocht geven, ook als je het gevoel hebt dat je niet goed genoeg bezig bent. Dat je Jezus daarvoor juist nodig hebt.

Dat raakte mij diep. Ik voelde dat dit precies was wat ik moest horen. Toen besloot ik om op te staan en helemaal voor Jezus te gaan niet omdat ik alles op orde had, maar omdat ik wist dat ik Hem nodig had.

Christiaan Haan

Hi! Mijn naam is Christiaan Haan, 23 zomers oud en al mijn hele leven wonend in het mooie Groningen!

Vandaag mag ik mij laten dopen, maar aan deze keuze ging een hele weg vooraf. Ik ben opgegroeid in een gereformeerd gezin en we gingen (bijna) elke zondag naar de kerk. Hoewel dit een steady basis lijkt voor het ontwikkelen van een relatie met God, dreef dit mij enkel van Hem weg. Het gaan naar de kerk en het volgen van catechisatie waren voor mij confronterend. Wanneer er gesproken werd over de schoonheid en de kracht van het geloof en zijn gemeente, ervaarde ik dit niet. De kerk wakkerde een gevoel van eenzaamheid in mij op, waarna ik een muur bouwde voor alles wat met het geloof te maken had en hierbinnen was geen ruimte voor God. Tijdens mijn puberteit ging het met mij ook mentaal slechter, ik raakte mijzelf kwijt in negatieve gedachten en er ontstond een gevoel van onrust en chaos in mijn hoofd.

Kort nadat ik naar de bovenbouw van de middelbare school ging, werd ik uitgenodigd om mee te gaan naar een Kingdom Culture dienst. Hoewel hier God mij zijn hand reikte, besefte ik dat op dat moment niet en bleef die onrust de overhand houden. Tijdens mijn eerste keer Opwekking liet ik bidden voor mij en mijn relatie met God. Daar vertelde de betreffende man dat hij het verhaal van de verloren zoon op zijn hart kreeg. Hier werd ik erg door geraakt en deed mij beseffen dat God mij, na een moeilijke periode, met open armen bij hem wilde verwelkomen en ik geen schuld hoefde te voelen voor het feit dat ik mijzelf en hem verloren was.

Aan het begin van mijn studententijd mocht ik lid geworden bij de GSV en daar ben ik nu al jarenlang op mijn plek. Hier heb ik de afgelopen jaren veel mogen groeien als persoon en als gelovige door veel mooie mensen en gesprekken. Inmiddels mag ik getuigen van het mooie dat Jezus in mijn leven heeft mogen doen de laatste jaren. Naar aanleiding van dit alles en het feit dat God het afgelopen jaar mij steeds vaker vertelde dat ik mij moest laten dopen, heb ik de keuze gemaakt en mag ik een nieuw leven met Jezus beginnen.

Stine Jensen

Ik ben christelijk opgevoed en ga al mijn hele leven bijna elke zondag naar de kerk. Ook bezoek ik elk jaar New Wine, een christelijk festival dat lijkt op Opwekking. Het is een week vol diensten en seminars. Lange tijd zat ik bij de Maranathakerk in Wijk de Wijert. Hoewel het een fijne gemeente was, miste ik daar jongeren met dezelfde interesse in het geloof als ik. Ik ging om de week naar club, maar ik vond er niet genoeg diepgang. Daarom koos ik, net als mijn zus, om naar een Reflect-groep van de Stadskerk te gaan. Daar vond ik een gezellige groep jongeren en fijne leiders, en ik ging zelfs mee op Reflectkamp – een prachtige week, maar toch voelde ik de vonk met God nog niet helemaal overslaan.

Tijdens New Wine afgelopen zomer verlangde ik intens naar God. Ik bad vurig om een teken, maar er leek niets te gebeuren. Terwijl mensen om mij heen allemaal bijzondere ontmoetingen met God hadden, voelde ik me verdrietig en onzichtbaar. In een gesprek met mijn zus Merit, die vorig jaar is gedoopt, besefte ik dat je geen teken nodig hebt om te weten dat God je ziet. Dat zette me aan het denken en bracht me weer hoop.

De volgende dag liet ik voor me bidden bij de Ministry. Terwijl ze baden, kreeg ik een beeld van Jezus die mij omhelsde. Even later bad iemand: “Jezus, wilt U haar omarmen en bij haar zijn.” Op dat moment voelde ik een diepe rust en blijdschap – ik wist dat God er was. Vanaf dat moment begon ik te verlangen naar de doop.

Tijdens het Reflectweekend volgde een oproep voor de doop. Ik stond niet op, maar ik wist: ik wil dit. Op een houten blok schreef ik wat ik achter me wilde laten en eindigde met de woorden: “Ik ga me laten dopen.”

Ik ben enorm dankbaar voor deze keuze. De doop is voor mij het begin van een leven samen met Jezus – een leven waarin ik zijn liefde, goedheid en kracht wil delen met de wereld. Zoals in Romeinen 6:13 staat: ‘Laat je niet langer door het kwaad gebruiken voor het doen van slechte dingen. Maar laat je door God gebruiken voor het doen van goede dingen, als mensen die eerst dood waren, maar die nu levend zijn.’

Esmee Kooijmans

Hallo, ik ben Esmee Kooijmans en ik ben 18 jaar oud. Ik ben christelijk opgevoed door mijn ouders en als baby gedoopt in de Jeruzalemkerk. Vanaf mijn elfde ga ik naar de Stadskerk. In groep 8 begon ik met het GBZ-project, waar ik Anna leerde kennen. We zijn sindsdien goede vriendinnen en gaan bijna elke zondag samen naar de dienst om God te aanbidden.

Na GBZ deed ik mee aan Reflect. Daar heb ik een hechte kring en fijne kringleiders aan overgehouden, bij wie het huis altijd openstond, ook als er geen kring was. Dit jaar mocht ik niet meer mee op Reflectkamp als tiener, dus ging ik als crew lid mee. Tijdens het kamp sprak Mark op de zaterdagavond. Aan het einde van de dienst mocht iedereen zijn zonden op een houten plankje schrijven en die in het vuur gooien. Op dat moment zag ik echt hoe God aan het werk was.

Anna en ik stonden bij de ingang waar de tieners weer naar binnen kwamen. Later gingen we samen ook naar binnen en begonnen te praten over wat er allemaal gebeurd was. Uiteindelijk kwamen we op het onderwerp ‘dopen’. Ik voelde al langer dat ik me wilde laten dopen, maar had ook twijfels. Ik dacht: ik heb geen groot verhaal, ik was niet verslaafd of op het verkeerde pad geweest. Anna zei toen: “Maar dat is toch juist mooi, dat je dat niet hebt meegemaakt?”

We praatten er verder over en ik besefte dat er eigenlijk niets meer was wat me in de weg stond. De volgende dag werd mijn gevoel bevestigd. Tijdens de dienst werd iemand geïnterviewd en op de vraag waarom hij zich had laten dopen, zei hij: “Ik dacht dat ik me niet mocht laten dopen, omdat ik geen heftig verhaal had, maar elk persoon heeft zijn eigen getuigenis.” Op dat moment keken Anna en ik elkaar aan en wist ik het zeker: ik ga me laten dopen!

Esra Kremer

Ik ben Esra Kremer, ik ben 17 jaar en ik woon in Zuidwolde. Ik ben geboren in Kenia. Mijn ouders werkten daar als zendelingen voor deze kerk en werkten met weeskinderen en meisjes in de prostitutie. Toen ik twee jaar oud was, werden wij ’s nachts overvallen en werd mijn vader doodgeschoten. Dat heeft voor altijd mijn leven op zn kop gezet. Ondanks die gebeurtenis, bleef ik altijd geloven in God en ook voelde ik dat hij er echt was. Op school vertelde ik mijn vriendinnen dat papa vast met Noach of God een kopje koffie zit te drinken. Toch had ik ook veel vragen! Hoe kon dit gebeuren terwijl mijn ouders alles voor God deden en hun leven daarvoor in hadden gezet, dit nou overkomen! Veel vragen, veel boosheid ook. Dit werd alleen maar erger toen ik ouder werd.

En toch wilde ik leven zoals mijn ouders, door God laten leiden en ook alles te doen wat hij vraagt. Maar ik begon mijn geloof te verliezen begin dit jaar. Ik vroeg God vaak om tekens, maar dacht ze niet te krijgen. Tijdens een KC dienst verloor ik het helemaal omdat ik weer teleurgesteld was in God. Ik worstelde in die tijd ook met slechte muziek, vooral rap en wereldse muziek. Ik zag in niks meer God, en vergat ook vaak te bidden. Ik noemde mezelf wel een christen maar voelde me niet zo. Was het geloof wel voor mij?

Dit duurde tot de KC dienst van september. Ik kreeg een sterk gevoel dat ik voor me moest laten bidden. Ik vertelde ze alleen dat ik mijn geloof kwijt was, niks meer en geen vraag. Tijdens het gebed zei deze man dat ik mag luisteren en kijken naar dingen die van God komen. Dit raakte me direct. Ik wist dat God deze woorden sprak; deze man kon het namelijk niet weten. Het was een teken voor mij.

De volgende dag heb ik alle playlisten verwijderd en mijn twijfels over het geloof waren ook meteen weg. Als teken naar God toe, laat ik me dopen vandaag. Mijn keus voor Hem staat vast en wil Hem volgen.

Elise Meerveld

Hallo allemaal mijn naam is Elise Meerveld ik ben 17 jaar en ik woon in Hoogezand. Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin en ben daar heel erg dankbaar voor. Maar ik heb het geloof niet altijd als leuk ervaren. ik ging vroeger altijd mee naar de kerk maar toen ik naar de middelbare ging begon het als moeten te voelen en heb ik een periode gehad waarin ik niks met het geloof en de kerk te maken wou hebben. Dit heb ik in de 3e ook nog een tijdje volgehouden maar ik zat op een avond in mijn kamer en kreeg heel erg het gevoel dat ik een armbandje die ik van mijn kringleiders had gekregen op een Reflect kamp moest gaan zoeken dus dat deed ik hierna kreeg ik het gevoel dat ik mijn bijbel moest gaan lezen. Hierna heb ik een periode gehad waarin ik in vuur en vlam stond voor Jezus. Maar er kwam een punt dat ik dacht “ik kan dit wel zelf’’ vanaf toen heb ik voldoening gezocht in verschillende idolen maar dit vervulde natuurlijk niet en ik heb toen weer voldoening bij Jezus gezocht maar ik had de idolen nog niet helemaal losgelaten en viel dus vaak terug in oude patronen. Maar besefte mij dat ik niet voor en Jezus en voor de wereld kan leven het is het een of het andere en toen heb ik besloten om volledig voor Jezus te gaan. in maart dit jaar is er een periode geweest waarin het minder ging, het gaat/ging niet goed met mijn beste vriendin. Ik liep vast, ik maakte mij heel veel zorgen en had het gevoel dat ik niet genoeg deed om haar te helpen. Hier heb ik toen voor gebeden en God liet mij weten dat ik het aan Hem mocht geven. Hierna heb ik een vriendin van mij gevraagd om voor mijn beste vriendin te bidden en zij kreeg van God te horen dat Hij mij uitgekozen heeft om er voor haar te zijn en dat ik het precies goed doe gewoon op de manier hoe ik ben. Dit was zon bemoediging voor mij en ik kreeg volledige rust over deze situatie. Ik maak mij natuurlijk nog steeds zorgen maar ik weet dat ik het bij Hem terecht kan. Ik heb God vaak in de steek gelaten maar iedere keer riep Hij mij weer terug, ik wil hem nooit meer in de steek laten en mijn oude leven achter mij laten. Dit is waarom ik mij wilt laten dopen.

Diego Moorlag

Hallo iedereen mijn naam is Diego en ik ben 24 jaar jong ik had nooit gedacht dat ik ooit een getuigenis zou schrijven, maar ik ben zo dankbaar voor de kans om mijn ervaringen te delen, ik ben geadopteerd door mijn lieftallige ouders Harm en Anita Moorlag.

Ik ben altijd christelijk opgevoed en ging mee naar de kerk maar toen ik zelf mocht beslissen had ik gelijk beslist ik houd mij liever bezig met de aardse dingen . Uiteindelijk zonk ik in de aardse dingen ik haalde mijn geluk uit drank en drugs voor een tijdje is dat super leuk maar na een tijd word het een gewoonte een gewoonte die je langzamer hand kapot maakt. Ik ging elk weekend feesten en dan lag je dan op de zondag brak op bed … natuurlijk ga je dan niet naar de kerk na 6 jaar lang dit vol gehouden te hebben vroeg mijn broer mij mee naar de seizoens opening van de kerk. Ik was toevallig die zaterdag niet uit geweest dus ik dacht laat ik maar voor mijn broer naar de kerk gaan ik deed het niet voor mij zelf , maar God had een ander plan ik kwam in de kerk en ik werd aangeraakt door iets wat heilig was ik werd vervuld met rust en liefde en geloof mij daar kan niks tegen op het was zo’n mooi gevoel dat je gelijk weet dat het God was sinds die dienst ben ik God echt serieus gaan nemen , ik ben begonnen met de Alpha cursus. En ben mijn band met God aan het versterken . Ik kijk uit naar de relatie die ik met God ga krijgen en de dingen die hij voor mij in mijn leven heeft. Ik leg mijn leven in zijn handen , wat ik heb meegemaakt gun ik iedereen stuk voor stuk ik heb zoveel troost gekregen , troost wat een normaal persoon niet kan geven . Dit alles zorgt ervoor dat ik mij ga laten dopen.

Sara Nanninga

Toen ik een kind was, ging ik samen met mijn ouders elke zondag naar de kerk. Het geloof en de kerk maakten een vanzelfsprekend deel uit van mijn jeugd. In 2019 veranderde er echter veel in mijn leven: mijn ouders gingen scheiden. Die periode was erg zwaar voor mij, en ik wou niet meer naar de kerk te gaan. Het voelde alsof alles wat vertrouwd was, ineens wegviel.

Gelukkig heb ik in die tijd veel steun gehad van mijn moeder en van mijn beste vriendin, die er altijd voor mij was. Hun aanwezigheid en steun hebben mij enorm geholpen om door die moeilijke periode heen te komen.

Toen ik naar het Gomarus College ging, merkte ik dat bijna iedereen daar naar de kerk ging. Dat maakte me nieuwsgierig en zorgde ervoor dat ik zelf ook weer de stap wilde zetten om te gaan. Ik begon vaker naar de kerk te gaan en kreeg uiteindelijk een Bijbel van mijn opa en oma. Dat was een belangrijk moment voor mij: ik besloot me aan te sluiten bij een kring en me meer te verdiepen in het geloof.

Sindsdien heb ik veel meegemaakt en ben ik steeds meer gaan ervaren hoe God in mijn leven werkt. Wat begon als iets wat ik “mee kreeg van huis uit”, is uitgegroeid tot een persoonlijke keuze en een groeiend geloof.

Isha Nijenhuis

Ik ben Isha Nijenhuis,15 jaar. Ik ben opgegroeid in een gelovig gezin en ik ga mijn hele leven al naar de kerk. Toen ik 9 jaar was, stond mijn lieve mama op deze plek
Tijdens haar doop kreeg ik een beeld van God. Ik zag Jezus in witte kleding naast haar doopbad staan. Kijkend naar hoe zij gedoopt werd. Ik wist toen nog niet veel van God en na mijn moeder haar doop heb ik niet vaak meer aan dit beeld gedacht.
In september ging ik weer mee op Reflect kampkamp. Tijdens de dienst op zaterdagavond preekte Mark over je oude jas (je oude leven) uitdoen en je nieuwe jas (je nieuwe leven) aandoen. Toen hij zijn oude jas uit deed en de witte kleding aan deed, kreeg ik het beeld na al die jaren opeens weer voor mij. Jezus in de witte kleding naast mijn moeder die zich liet dopen. Uit het niets begon ik te huilen. En voor de rest van de dienst kon ik ook niet meer stoppen met huilen. Mijn hele lichaam begon te trillen en ik wist niet wat me overkwam. Toen het moment kwam om de keuze te maken om je te laten dopen, was ik heel erg aan het twijfelen. Het hielp ook niet mee dat ik dacht dat ik eerst perfect moest zijn en bijvoorbeeld de hele bijbel zelf moest lezen voor dat ik me zou laten dopen. Ik was bang, maar ik wist eigenlijk niet eens waarvoor. Mijn kringleiders en vriendinnen hebben die avond voor mij gebeden. Daarna voelde ik nog steeds twijfels, maar de angst was minder. Toen heb ik gekozen voor God. Ik laat mij dopen omdat ik van God hou en op hem kan vertrouwen! Mijn relatie met God wordt elke dag sterker! Daar ben ik meer dan dankbaar voor! Er wordt altijd gezegd: Als je hoog in je emotie zit, maak dan geen belangrijke keuzes. Of bij twijfel nooit doen. Maar sinds ik de keuze heb gemaakt om mij te laten dopen, is er rust en blijdschap in mijn leven! Dus bij twijfel ALTIJD doen!!!

Milou Smeltink

Ik ben Milou en ik ben 16 jaar oud. Ik ben gelovig opgevoegd en ga al mijn hele leven naar de kerk. Het voelde eerst altijd als een verplichting om naar de kerk te gaan, iets wat ik “moest” doen. Later begon ik al iets meer plezier in te krijgen om naar de kerk te gaan, maar was nooit echt serieus bezig met het geloof. Ik zat ook altijd te denken wat anderen er van zouden vinden als ik zei dat ik christelijk ben.

Wat later begon ik mij meer in het geloof te verdiepen, maar ik begreep nog steeds niet goed wat mensen bedoelden als ze zeiden dat ze Gods aanwezigheid voelden. Totdat ik een keer tijdens een Kingdom Culture dienst God ervaarde, ik snapte nu wat ze bedoelden. Vanaf dat moment ben ik meer bezig geweest met mijn geloof. Afgelopen meiweek bij Restart was nog weer een bevestiging voor mij geweest, ik heb Gods liefde de hele week gezien en gevoeld. Toen werd de gedachten om mij te laten dopen steeds groter. Ik liet het eerst een beetje aan mij voorbij gaan want ik durfde het niet en wist ook niet zeker of mijn geloof wel sterk genoeg was.

Maar nu weet ik dat ik niet hoef te voldoen aan een bepaald beeld of een “perfect” geloof hoef te hebben. Daarom heb ik besloten om mij te laten dopen. Ik wil graag Gods opdracht volgen en laten zien dat ik bij Hem hoor.

Else Sturing