Everlasting party-animal

Ik houd van lol, humor en van reuring. Heb ik altijd al van gehouden. Als kind al was me niets te dol en toen ik opgroeide was het niet anders. Op het voortgezet onderwijs schreef ik gekke gedichten over mijn leraren en klasgenoten. Tussen de middag, bij het overblijven, liep ik altijd te zingen en te malloten, met nog enkele disgenoten. Ik was wel een zenuwpees, maar dat terzijde. Ik liet- in of buiten de klas- geen kans voorbij gaan om te keten. Herrie met Gerry dus. Geen enkel probleem.

En nóg kan ik helemaal uit mijn dak gaan. Mijn kinderen weten precies hoe ze me aan het lachen kunnen krijgen. Met mijn jongste zoon lig ik geheid in een deuk bij de films van Leslie Nielsen en mijn man en kinderen liggen op hun beurt weer krom, of zitten er hoofdschuddend bij, als ze ons in katzwijm zien vallen van het lachen. Zelf zijn ze trouwens ook niet gespeend van humor.

Ik verbaas me er echter wel over, dat ik me verre houd van bepaalde festiviteiten. Ik pieker er bijvoorbeeld niet over om  me  in het feestgewoel van het carnaval te storten, dat vlak bij ons in de buurt wordt gevierd. Ik kijk ernaar, vraag me af waarom die mensen daar zo lachend lopen te flaneren en te hossen en bestempel het als ‘lege lol’. Na het feest lopen ze weer over straat met gezichten die zeggen, dat het leven toch  maar een moeilijke aangelegenheid is.

Ben ik nu dan opeens een star en stijf mens aan het worden die niet meer genieten kan van een feestje? Nee, dat is het niet. Komt het omdat ik nu christen ben? Nee, natuurlijk niet. De Here Jezus ging zelf ook naar feestjes. Wedden dat hij ook veel lol met zijn vrienden heeft gehad? Niks op tegen, dus.

En Zijn leven op aarde was echt niet altijd leuk en lollig. Dat van mij ook niet. Toch kon Hij, en kan ik ook, vaak lachen terwijl de omstandigheden helemaal niet om te lachen zijn. Vanuit schijn? Nee, vanuit iets veel diepers. Hij vanuit een diepe verbondenheid met de Vader en met Zijn vrienden. Ik vanuit het aanvaarden van Zijn leven dat voor mij aan een kruis werd gegeven en dat dezelfde diepe verbondenheid geeft.

Door die acceptatie ontving ik een innerlijke Bron van kracht, vrede, liefde, en een opborrelende vreugde die niet meer overgaat. Was ik vóór mijn overgave aan Hem een zenuwpees met vrolijke trekjes, nadien ben ik pas een écht  feestbeest geworden, zonder zenuwen. Van een  feest dat hier al begint en doorgaat tot in eeuwigheid. Mijn blijdschap is niet meer oppervlakkig, maar borrelt op uit de Bron waar elke christen dagelijks uit mag putten om uit te leven en door te geven aan de mensen die naast hem of haar staan.

Wil jij ook een everlasting party- animal worden en die diepe, opborrelende vreugde uit de Bron ontvangen? Je krijgt het gratis als je je binnenste openstelt voor Jezus Die stierf om jou leven te geven. En Die naast je staat als het moeilijk is. Let’s party!!

Gerry Buitenwerf