Frouwina Bloem: “God brengt me soms op plekken waar ik wat brengen moet”

Ze wist al jong wat ze wilde worden, Frouwina Bloem uit Briltil: huisschilder, net als haar vader en haar ooms. Huisschilder werd ze niet, maar ze oefent wel haar droombaan uit. Met verf, hoewel het er niet op leek dat ze ooit nog iets met verf zou gaan doen

Omwegen

Om financiële redenen kon ze niet de opleiding tot huisschilder doen. In plaats daarvan volgde ze de opleiding Agogisch Werk. Dat was niet haar ding, maar ze mocht van thuis alleen stoppen als ze werk had. Dat lukte binnen een week. Ze ging werken bij een reclamebureau als werktekenaar en dat kwam al aardig in de buurt van haar hobby. “Ik was altijd al gek op papier, op alles wat beeldend was. Vroeger tekende ik al heel veel.” Na een paar jaar bij een reclamebureau te hebben gewerkt, waarvan ook nog een jaar in Zoetermeer, sloeg Frouwina de vleugels nog verder uit en ging naar Amerika om daar een jaar als au pair te werken.
Toen ze terug was, kon ze moeilijk werk vinden dat bij haar paste. Ze had geen computerervaring, maar werkte 14 jaar bij KPN-mobiel waar ze allerlei functies bekleedde, ook als ondersteunend IT’ er. Hoewel ze daar een verantwoordelijke functie had, lag haar hart er niet. Ze vond er geen bevrediging in en kwam vaak gefrustreerd thuis.

Decoratieschilder

Ze nam ontslag en dacht:” Nu kan ik eindelijk doen wat ik wil”. Ze ging kindermeubels maken en beschilderen. De leiding van het kinderdagverblijf waar haar kinderen op zaten vroeg haar of ze een muur wilde beschilderen. Frouwina nam de uitdaging aan. Daarna wist ze waar ze haar beroep van wilde maken. Op 1 januari 2007 begon ze voor zichzelf als decoratieschilder en sindsdien heeft ze altijd werk gehad. De opdrachten komen binnen via de social media of via mond-op-mond reclame. Ze voert opdrachten uit in het hele land.
Frouwina projecteert een afbeelding op een muur, vult die in en schildert er uit de vrije hand desgewenst van alles bij.

Goede gesprekken

Mensenmens als ze is geniet ze niet alleen van het schilderen, maar ook van de contacten met haar klanten. Als ze een opdracht heeft is ze meestal een paar dagen bezig en dus is er veel gelegenheid tot contact. Ze ziet het dan ook echt als leiding van Boven dat ze deze baan heeft, want ze voert regelmatig goede gesprekken over het geloof. ” God brengt me soms op plekken waar ik wat brengen moet”, verwoordt ze. Dat doet ze graag, want God heeft veel in haar leven gedaan en doet dat nog.

Geraakt

Ze groeide op in een gereformeerd synodaal gezin van zes kinderen. Het geloof ging, naarmate ze ouder werd, geleidelijk aan steeds meer een plaats in haar leven innemen. Ze trouwde met haar Jaap en ze kregen twee kinderen. Een aantal jaren later lieten ze hun huwelijk kerkelijk inzegenen in het kerkje van Harkema. Tegelijkertijd lieten ze de kinderen dopen. Een neef speelde opwekkingsliederen. Die waren haar volkomen onbekend en raakten haar. Daarna vroeg haar broer of ze een club wilde leiden. Ze stemde toe en dat impliceerde dat ze zich moest verdiepen in de Bijbel en in het geloof. Ook werd ze gevraagd om mee te gaan naar een Gemeente -Groei- Groep. Ze wees het af, ging later toch mee en ” Ik heb twee avonden gejankt. Daarna heb ik nog wel anderhalf jaar gejankt, door die cursus en door de muziek”.

Honger

Ze bezocht een doopdienst in de VBG. Tijdens het gebed zag ze de mensen in de kerk met een gat in het lichaam ter hoogte van de maag. In het gat zag ze een brandende kaars. Zijzelf had ook een gat, maar daar zat geen brandende kaars in.” Ik had wel het verlangen, maar mijn kaars brandde niet. In die periode begon alles”, vertelt Frouwina. Ze kreeg enorme honger naar alles wat van God was, ging naar tentdiensten in Ten Boer en bezocht andere gemeenten.
“Ik ging de mensen ook ineens met andere ogen bekijken en liederen konden me zo raken dat ik prompt moest huilen. Als ik een liedje wilde opzetten zei mijn zoontje:” Mama, dat liedje niet, dan moet je weer huilen”.

God helpt

Ze liet zich dopen en is sindsdien enthousiast lid van de gemeente. Haar talent bleef er niet onopgemerkt en ze is gevraagd om de ruimtes van het kinderwerk te beschilderen. Ze is er in haar hoofd al druk mee bezig, want “Ik wil graag dat het klopt”. Als ze iets even niet ziet zitten merkt ze dat God haar geruststelt. Als het niet wil denk ik:” Ik heb ook nog niet gebeden. Dan bid ik “Help me” en dan wordt het altijd wat”. Soms heb ik even weinig werk en denk dan:” God wil zeker dat ik wat anders ga doen, maar als ik dat dacht kwam er altijd weer heel veel werk, zodat ik dacht:” Oké God”. En bovendien, die periodes van wat minder werk kwamen me ook altijd wel goed uit.

God verandert

Ze merkt ook dat God haar steeds meer verandert.” “Vroeger maakte ik nooit iets af, nu wel. Ik had nooit geduld. Nu wel. God geeft dat. Hij brengt me ook bij verschillende mensen. Zo moest ik eens een kinderkamertje schilderen bij een jong stel. Beide waren door het leven beschadigd. Ik heb er drie dagen geschilderd terwijl de vrouw achter me zat op een krukje. Drie dagen lang heeft ze tegen mijn rug aangepraat. Ook haar kon ik vertellen van God. Wat ze er vervolgens mee doet is mijn zaak niet.

God leidt

Frouwina schildert wat de mensen vragen. “Het gaat om wat het de mensen brengt. Als mensen er blij van worden vind ik dat prima. Maar soms moet ik wel een opdracht weigeren die in tegenspraak is met het christelijke geloof. “Bepaalde dingen schilder ik niet, zoals Boeddha’s of allerlei occulte dingen. Ik vind het best lastig om zo’n opdracht te weigeren, maar ik doe het wel”.

Er blijven echter genoeg leuke zaken over om haar creativiteit op los te laten. Sinds kort zit ze in het bestuur van Grace, de vrouwengroep van de VBG, waar ze flyers voor ontwerpt. Het leek haar altijd al geweldig om haar talenten hiervoor in te zetten. God wist dat en dus leidde Hij het zo dat Frouwina werd gevraagd in het bestuur. “Ik heb altijd het gevoel dat alles door Hem geleid wordt”, zegt ze dankbaar.

 

Gerry Buitenwerf