Zelfs haar naam is mooi
Ik houd van schaatsen, het liefst op natuurijs. Ik vind het heerlijk om lange tochten te maken. Maar helaas zijn we vaak aangewezen op kunstijsbanen. De kunstijsbaan Kardinge in de stad Groningen is voor mij zo’n 10 kilometer rijden. Vroeger waren we aangewezen op Thialf in Heerenveen. Met een groep jeugd gingen we daar wel eens heen om een avond te schaatsen. Op een van die schaatsavonden (in 1989) viel mijn oog op een meisje dat voor me langs schaatste. Ik kende haar niet, maar haar krachtige slag viel me op. Heerlijk om te zien. Het lukte mij om in een volgende ronde achter haar en in hetzelfde “slag-ritme” te komen. Ik genoot. Helaas stopte ze na enige ronden. Ik schaatste alleen verder. Toen ik haar later aan de kant zag staan stopte ik een eindje verderop. Vanaf een veilige afstand observeerde ik haar en werd mijn nieuwsgierigheid gewekt. Wie was ze en waar kwam ze vandaan? Na enig researchwerk bleek dat ze bij dezelfde jeugdgroep hoorde als die waar ik mee was gekomen.
Twee jaar later trouwden we.
Inmiddels zijn we 25 jaar getrouwd en kan ik mij een leven zonder haar niet voorstellen. Ik zou het niet eens willen. We zijn samengegroeid tot geliefden, partners, maatjes voor het leven.
Wat mij ontbreekt, heeft zij en wat zij niet heeft heb ik op een of andere manier wel. Zonder haar is het stil in huis. Mét haar bloeit alles op, komt alles tot leven. Het meisje van toen is wel wat ouder geworden, maar nog steeds is het meisje in haar springlevend. Ik ben trots op haar, op wie ze is en wat ze doet. Ik bewonder haar en word stil als ik naar haar kijk. Iedere ochtend, wanneer ik wakker wordt, koester ik mijn geluk.
Zij is voor mij, een verschijning
Van een volmaakte schoonheid
Elke handbeweging een gedicht
Elke buiging als een roos die sluit
De schat van mij, een hemels hoge ster
Zelfs haar schaduw kan mij verblinden
Zolang ik haar echt bij me heb
Heb ik de volmaakte liefde lief
Drink ik uit een pure waterbron
En slaap onder een deken van geluk
Zij is het goudste zonlicht
Een volmaakt helder kristal
Zo schitterend dat het licht ervan
Me soms dreigt te verblinden
Zelfs haar naam is mooi
Mooier dan die van iedereen
Die dezelfde naam heeft (*)
Al lange tijd houdt mij de vraag bezig of zoiets moois uit het niets kan ontstaan. Ik kan het me niet voorstellen. Er zijn veel mensen die dat geloven. Mijn inziens heb je daar wel heel veel geloof voor nodig. Een grenzeloos geloof. Het is voor mij onmogelijk te geloven dat mijn droomvrouw, zoiets moois, uit het niets is ontstaan. Ik heb het geprobeerd, maar het is me niet gelukt. Mijn geloof is hier niet groot genoeg voor. Het reikt verder dan mijn geloofsgrenzen.
Mijn droomauto dan. Dat is de Range-rover Evoque. Een prachtige auto. Goed ontwerp. Schitterend vormgegeven. Ontstaan uit het niets of uit een knal? Ieder mens op aarde gelooft dat dit door mensen is gedaan. En dat klopt.
Toch is zo’n auto niets in vergelijking met een mens. Maar als een auto- een stuk blik – ontstaat uit de hand van een ontwerper, waar vindt de mens dan wel niet zijn oorsprong? Een mens, het meest ingenieuze levende wezen dat vele malen unieker is dan alles wat op aarde is. Alles past, alles hoort bij elkaar en alles heeft elkaar nodig.
Als ik naar mijn vrouw kijk, zie ik de hand van een groot Ontwerper. Een magistrale Vormgever die met grote precisie bezig is geweest om tot zo’n eindresultaat te komen. Tot in het kleinste detail is de zorgzame en liefdevolle hand van de Vormgever te zien Een Vakman die met eindeloos geduld bezig is geweest om een geweldig resultaat te verkrijgen. Het gaat, naar mijn mening, ons menselijk kunnen vele malen te boven om zoiets te maken. Dat kan geen mensenwerk zijn. En mogelijk is dat voor veel mensen het probleem. Als mensen het niet kunnen maken moet er een soort van godheid of hogere macht zijn die dit heeft gemaakt. En dat willen we niet. Want wij zijn onze eigen god.
Maar als God niet bestaat wie is dan de grote ontwerper, de magistrale vormgever die mijn mooie meisje heeft gemaakt?
Zelfs haar naam is mooi: Elise.
Theo Slump
(*) De tekst komt uit het lied “Zelfs je naam is mooi” van Henk Westbroek.