Hoe is het nu met… Gosse Venema?
Hij had corona-klachten, had ademnood en voelde zich al een kleine week ziek en ellendig. Hij kon God ook niet meer ervaren en had het gevoel dat hij in een soort vacuüm leefde. In de week ervoor werd hij steeds bepaald bij het feit dat Gods adem (Ruach) met Pinksteren is uitgestort. ‘Gods Geest gaf leven in alles. Ik ervoer heel diep dat je niet kunt leven als je niet genoeg adem krijgt of de Geest niet ontvangt. Dan ben je op sterven na dood.’
Vorige week zondag kwam steeds de gedachte bij hem naar boven: ga avondmaal ging vieren, maar hij voelde zich zo ziek dat hij er geen zin in had. Die dag belde “toevallig” een bevriend echtpaar. Ze hadden het op hun hart gekregen om online met hem het avondmaal te vieren. Uiteindelijk besloot hij het toch te doen. Tijdens het avondmaal werd gebeden voor zijn genezing.
Diezelfde avond werd hij met toenemende corona-klachten opgenomen in het ziekenhuis. In de ambulance werd hij aan de zuurstof gelegd en onmiddellijk kreeg hij lucht en voelde hij zich veel beter. ‘Toen ik die zuurstof kreeg, kwam ik weer helemaal tot leven en voelde ik me meteen beter. Ik zie hierin duidelijk de leiding van God.’ Donderdags mocht hij het ziekenhuis al verlaten.
Ik spreek met Gosse Venema, 61 jaar en vrijgezel. Hij heeft zware tijden achter de rug. In het begin van de corona-periode werd Gosse, die Zzp’er op bouwvakgebied is, vaak gevraagd voor klussen. In die tijd voelde hij zich lichamelijk vrij goed, hij had genoeg werk, financieel ging het goed en hij had fijne gesprekken met de mensen bij wie hij werkte. Dat ervoer hij als een zegen en hij merkte ook, dat hij tot zegen mocht zijn.
Half februari 2021 kreeg zijn moeder griepklachten en werd er darmkanker met uitzaaiingen bij haar geconstateerd. Een week later bleek ze ook corona te hebben. Dat was nog niet alles: twee broers en hun gezinnen waren ook besmet. De oudste broer werd erg ziek en moest in het ziekenhuis worden opgenomen. Alleen Gosse en zijn jongste broer hadden het virus niet en mochten bij hun moeder op bezoek in het verpleeghuis. ‘Het was een heftige, maar ook bijzonder mooie waardevolle tijd en we werden gedragen. Maar hartverscheurend was het ook. Mijn oudste broer nam doodziek in de regen voor het raam afscheid.’
Omdat zijn oudste broer graag bij de begrafenis van zijn moeder wilde zijn, moesten ze drie weken wachten tot hij genoeg was opgeknapt, voordat ze haar konden begraven. Ik dacht toen: ‘Wat is dit voor bizar iets, dit virus. Ik had er last van en wist niet hoe ik ermee om moest gaan. Ben toen hard gaan werken, misschien te hard. Dat was niet goed.
Ik vind dit een hele moeilijke tijd: corona doet een aanslag op gezinnen, menselijke contacten, ontwricht de maatschappij en we maken ruzie over het al dan niet nemen van vaccinaties. Daarbij zijn er veel complottheorieën, waardoor het gevaar van een leven in een waanwereld op de loer ligt en hoe zorg je dat dat je niet gaat beheersen? Daarom hebben we elkaar nodig. We zien dat afwijkende meningen mensen van elkaar af stoten en dat is niet goed. Ieders situatie is uniek, dus oordeel niet en laat je door niets beheersen. Leer in deze tijd om je te laten leiden door de Geest. Wat is het mooi als je ’s morgens kunt zeggen: ’Heer, waar wilt U mij vandaag hebben.’
Interview door: Gerry Buitenwerf
Wil je ook je verhaal delen? gebuitenwerf@live.nl