Doopdienst 30 augustus 2020

12 Dopelingen

Lydia Antuma

Als ik kijk naar mijn leven kan ik God alleen maar heel dankbaar zijn voor alles wat Hij voor mij gedaan heeft. Een liefdevol gezin waarin ik God als trouwe Vader heb mogen leren kennen, sociale contacten om me heen, een studie waar ik ontzettend van geniet en nu ook nog een kerk waar ik me thuis voel. Zeker sinds ik als student in Groningen ben gaan wonen heb ik God veel beter en persoonlijker leren kennen. Tijdens een moeilijke beslissing om te stoppen met mijn bijbaantje heb ik ervaren dat God altijd het beste met mij voorheeft en altijd veel beter weet wat ik echt nodig heb. Mede door de rust en tijd die daardoor vrij kwam, kon ik steeds meer ontdekken hoe ik ook van mijn huidige leven mag genieten en niet altijd hoef uit te kijken naar hetgeen wat in de toekomst ligt.
Ook tijdens de coronacrisis ben ik veel met God en mezelf bezig geweest en heb ik veel over mijzelf geleerd, wat vaak ook wel confronterend was. Maar ik wil leren mij niet alleen te focussen op mijn imperfecties, maar juist op Gods genade, liefde en trouw voor mij en vanuit die overvloed leven. Ik mag met alles naar God toegaan, mijn leven bouwen op Zijn Woord en ontvangen wat Hij voor mij klaar heeft liggen.
Ik kom oorspronkelijk uit een mooie GKV waar ik altijd met plezier heen ging en ook belijdenis heb gedaan. In Groningen ben ik opnieuw op zoek gegaan naar een gemeente waar ik me thuis zou voelen en dat heb ik hier zeker gevonden. Ik voel me op mijn gemak, geïnspireerd om veel met mijn geloof bezig te zijn en heb ondertussen ook een fijne sociale kring opgebouwd. De vraag of ik me opnieuw wilde laten dopen is voor mij nog wel een zoektocht geweest, maar ik verlang ernaar om samen met Jezus in het watergraf begraven te worden en op te staan in een nieuw leven en daarom wil ik vandaag kopje onder gaan.

 

Xander Brinkman

Mijn naam is Xander Brinkman en ik ben 16 jaar. Op mijn 4e ben ik verhuisd naar Noorwegen. Daar ging ik naar een Baptistenkerk. Op mijn 12de kreeg ik van God te horen dat ik klaar was om mij te laten dopen en om bij God te horen. Op mijn 14e ben ik terug verhuisd naar Nederland. Vorig jaar hoorde ik van God opnieuw, dat ik mij moest laten dopen en Hem volgen voor eeuwig. Ik ben mij toen gaan verdiepen wat dopen inhoud. Ik ben naar een doop-informatieavond geweest en ik heb besloten dat ik mij wil laten dopen. Nu ben ik er klaar voor om mij te laten dopen. Vandaag word ik in het water begraven en kom ik tot en nieuw leven samen met God.

 

Sharon Eskandar

Mijn naam is Sharon Eskandar. Ik ben 24 jaar en inmiddels 3 jaar te gast bij deze mooie gemeente. God heeft altijd een belangrijke rol in mijn leven gehad. Ik ben christelijk opgevoed en ging als kind naar zowel een Nederlandse Pinkstergemeente als Egyptisch Orthodoxe kerk, dus ik ben in geloofszin breed opgevoed en daar ben ik mijn ouders erg dankbaar voor. In de Orthodoxe kerk ben ik als baby gedoopt en in de Pinkstergemeente heb ik op 10-jarige leeftijd mijn ‘hartje aan de Heer gegeven’. Ik ging naar een christelijke basisschool, nam deel aan christelijke kinder-/tienergroepen en noem zo maar op. Geloven was in die tijd best makkelijk, er waren weinig dingen die tussen Hem en mij in stonden. Toch veranderde er iets tijdens mijn studententijd, het bleek een stuk lastiger om God in deze fase op 1 te zetten. Ik had minder christelijke vrienden, had minder ‘tijd over’ voor de kerk en kreeg een relatie waarin het volgen van God geen gedeelde passie was. Kortom, in het studentenleven leek er veel minder plaats te zijn voor Hem en omdat ik niet meer de moeite nam om mijn geloof te voeden, kreeg het ook minder prioriteit in mijn leven: God stond niet meer op de eerste plaats. Bovendien probeerde ik dat vaak goed te praten en argumenten te verzinnen waarom dat allemaal niet zo erg was, ik geloofde immers toch nog steeds? Het was niet alsof ik Hem verzweeg… toch? Het kantelpunt kwam begin dit jaar toen mijn relatie eindigde. Een tijd brak aan om kritisch te reflecteren op wie ik ben, wat ik belangrijk vind en wat mijn visie is voor de toekomst. God heeft mij in die periode gedragen en dankzij Hem ervaar ik echt vrede en rust. Ondanks het feit dat God voor mij een periode geen prioriteit had, bleef ik voor God altijd topprioriteit! Hij verliet mij niet, Hij is er altijd geweest en zal er altijd zijn. Dat deed mij realiseren dat er maar 1 juiste keuze is: God in alle facetten van mijn leven op de eerste plaats zetten, omdat Hij het waard is en het beste met mij voor heeft. Als getuigenis daarvan laat ik mij vandaag dopen, zoals geschreven staat in Handelingen 22:16: ‘Wat aarzel je dan nog? Sta op, laat je dopen en je zonden wegwassen, terwijl je Zijn naam aanroept’. Ik ben er helemaal klaar voor!

 

Wouter Jacobs

Na een aantal jaren niet in een kerk geweest te zijn gingen wij met kerst 2017 naar de kerstnachtdienst. Aan het begin van die dienst stond ik voor een keuze. Of alleen maar zitten in de kerk en doen alsof het me allemaal niet raakt zoals ik de afgelopen jaren had gedaan en waardoor ik langzaam van de kerk en mijn geloof afdwaalde. Of ik zou me openstellen voor wat er gebeurde in de dienst, ik koos voor het laatste, nou ja… ik koos… In die kerstnachtdienst ben ik geraakt, maar ook mijn vrouw Femke. Het was niet heel duidelijk of zo, maar er was iets. Samen hebben wij toen afgesproken om de maanden daarna wekelijks de Stadskerk te bezoeken, en dat we daarna wel zouden zien. Na een paar weken was het voor ons duidelijk: dit hebben we de afgelopen jaren gemist, het geloof, de kerk van Jezus, een plek waar wij gezien worden. Hier willen wij graag naar de kerk, hier voelen wij ons thuis. Richting Pasen dat jaar was er een prekenserie over Jezus’ lijden door de ogen van… Op 18 februari ging de preek over het lijden door de ogen van Johannes. Na de preek werd er een oproep gedaan door Mark om net als Johannes dicht bij Jezus te komen en te knielen bij het kruis (letterlijk knielen bij het kruis in de kerk). De kerk stroomde leeg en de meeste mensen knielden bij het kruis. Ik kon dat niet, ik wilde wel maar ik kon het niet… Dat raakte me zo erg, het maakte me verdrietig dat er iets in mij was wat me nog zo tegenhield. Het maakte wel iets heel duidelijk, ik wil Jezus volgen! Ook al lukt het nu nog niet, maar ik wil het wel! Nu zijn we een paar jaar verder en ga ik de stap maken en me laten dopen, samen met mijn vrouw sta ik vandaag hier en laat ik zien aan de gemeente en aan God dat ik Hem wil volgen! Het is vaak niet makkelijk en de doop is ‘maar’ het begin van mijn reis met God, hoe de reis gaat weet ik niet, maar dat leg ik in Gods hand en ik vertrouw erop dat Hij mij over de beste weg leidt.

 

Femke Jacobs

Kerst 2017, Ik mis iets maar ik weet niet wat. Na de kerstnachtdienst waar we met familie heen zijn gegaan, begint er iets te kriebelen. Na 3 jaar bijna geen kerk voelt dit fijn. Ook voor mijn man Wouter voelt het goed. We besluiten ons ervoor open te stellen en een paar maanden de Stadskerk te gegaan bezoeken om te kijken wat het ons brengt. En het brengt veel! Het brengt me rust en kalmte, een houvast. En het brengt ons mooie vriendschappen en een hele fijne Introkring. Dit brengt me dichter bij mijn gevoel en ik voel hierin ook de liefde van God. Tijdens de zwangerschap van onze 2e dochter ben ik erg ziek geweest. Maar ik merkte dat ik kracht kreeg door gebed en geloof. Ik geloof dat ik door gebed en vertrouwen een heel stuk opknapte en dat de zwangerschap goed ging! Voor de toekomst hoop ik nog meer van Jezus te leren.

En vooral ook in vertrouwen te leven. Met God aan mijn zij ben ik sterk. Hij geeft mij rust.

 

Elia al Mayahi

Ik ben Elia al Mayahi en ben een volgeling van Jezus. Hij kwam naar mij toe en stak zijn arm richting mij om te zeggen dat Hij er voor mij is. Niemand, maar dan ook niemand kwam naar mij toe met zoveel liefde. Ook al was ik niet altijd trouw tegenover Hem, al was Zijn liefde voor mij altijd het zelfde. Hij is degene die mij stuk voor stuk opbouwde toen ik gebroken was. Hij is degene die mij vertelde we ik ben en wie ik zal zijn. Ik ben blij dat ik mezelf een de discipel van Jezus mag noemen en mezelf aan Hem kan toevertrouwen en mensen van Zijn liefde kan vertellen.

 

Gert Jan & Karin Riemer

Dag, ik ben Gert Jan Riemer. “In het leven geroepen om hem te dienen , te loven en te prijzen,“ is de tekst die staat op mijn geboortekaart. En in de afgelopen jaren steeds meer een lijfspreuk is geworden.

Jezus volgen en uitstralen, dat is wat ik wil in de grote en de kleine dingen, samen met mijn vrouw Karin en onze kinderen Pepijn en Joep.
In mijn denken en bidden over de doop kreeg ik Ezechiël 36:25-27 als tekst binnen, en dat is wat ik verlang; een nieuw hart vol van de Geest die in alles Hem wil dienen, loven en prijzen.

Dag, en ik ben Karin. Vandaag 30 augustus 2020 mag ik samen met mijn man Gert Jan gedoopt worden. Opgroeien met en altijd weten en hebben geweten dat je een liefdevolle Hemelse Vader hebt is wat mij een blij en dankbaar mens maakt. Weten dat je geliefd bent, meer dan je ooit zou kunnen voelen. Wat ik de laatste jaren steeds meer voel en mag ervaren is, wie Jezus voor mij is… dat Hij niet van een afstand mijn leven bestuurd, maar dat Hij elke dag met mij meeloopt, mij aanmoedigt, mij corrigeert, mij bemoedigt, die weet wat goed voor mij is, mij steeds meer laat voelen en laat ervaren dat liefde zoveel deuren opent. Dat geeft vrede, blijdschap en een vrolijk hart.

Dat is waar ik steeds meer naar verlang en mijn gebed is voor de doop…Geest van God, vul mij van top tot teen met Uw licht en genade. Help mij bij alles wat ik doe dát licht uit te stralen! Sta op en Schitter! Jezus leeft en ik zal leven!

 

Raymilio Simileer

Mijn naam is Raymilio Simileer. Ik heb autisme en een taal-ontwikkelingsstoornis. Ik ben 20 jaar en ik woon in Delfzijl. Na deze vakantie ga ik naar VWO 5. Door Gods hulp heb ik de Tl en een HAVO diploma kunnen halen. Nu ga ik voor een VWO diploma.

Ik wil me laten dopen, omdat ik wil leven volgens de Bijbel en de waarheid. Ik sta stil en wil een stap in geloof doen. Ik wil net als Jezus leven. Ik geloof dat Jezus Christus voor mij aan het kruis is gestorven zodat mijn zonden vergeven zijn en ik nu met God kan leven. Ik wil geleid worden door de heilige Geest en een kanaal zijn die God kan gebruiken om anderen aan te raken met zijn liefde. Ik geloof dat Jezus dichtbij mij is en dat Hij mij altijd mee wil helpen. Ik kan niet wachten om vervuld te worden met de heilige Geest, want dan zal ik leven hoe God het wil.

Tijdens een Jeugdweekend, die georganiseerd was door deze kerk, gaf God door iemand een boodschap aan mij door. God zei dat hij een plan met mijn leven had en dat ik mijzelf niet meer mag onderschatten. God wil mij laten spreken voor mensen. Ik zal grote dingen doen in Zijn koninkrijk en Hij houd van mij. Ik had niet veel hoop en ik dacht dat ik nooit zal leven zoals God het had bedoeld. Ik praat erg weinig en alleen met mijn familie heb ik veel contact. Ik vind het erg lastig om met anderen te praten, hierdoor heb ik ook geen vrienden op school. Dat God mij wil laten spreken voor mensen en dat ik grote dingen zal doen in Zijn koninkrijk gaf me veel kracht en hoop. God heeft een plan met mijn leven. Alles komt goed. Deze profetie klopte. Tijdens dat weekend had ik veel contact met anderen. Iedereen was erg open en heel aardig. Ik kreeg veel hoop en kracht en een aantal weken later zei God tegen mij dat ik me moet laten dopen. God heeft het nooit mis!

 

Wietze de Vries

Mijn naam is Wietze de Vries en ben 37 jaar. Sinds juli 2018 kom ik hier in de VBG, toen was ik lichamelijk en geestelijk schoon op. In de diensten werd ik vaak geraakt. Ik ben de Alpha-cursus gaan volgen. Wát een eyeopener van wie God is! Echt een aanrader!

Afgelopen jaren heb ik veel mogen leren en zien. God heeft me laten zien waar ik mijn hele leven al tegen vecht. Efeziërs, 6:12: ‘We hebben niet te vechten tegen mensen maar tegen kwade geesten van de duisternis’ Meerdere levensfases heb ik gedacht wat moet ik hier? Wat wilde ik soms graag weg van deze aarde. Strijd en een gevecht. maar waar tegen..?! Ik ben een persoonlijke relatie met God aangegaan, die relatie groeide, mijn verlangen werd steeds groter om dichter bij God te leven. Dat ging niet allemaal vanzelf. God vroeg mij ook dingen om op te ruimen, dingen die tussen God en mij in stonden. Ik ben mezelf gaan reinigen, ben samen met God deze wandeltocht gaan lopen. De relatie met mijn aardse vader is hersteld: door veel samen te bidden met een vriend verdwenen de drempels die er waren. God gaf mij een teken voor het moment dat ik naar mijn vader toe moest. We hebben elkaar mogen en kunnen vergeven.

Daarnaast is ook mijn rug genezen! In mijn zoektocht zat ik op een punt dat ik zei: ‘Laat dan ook maar zien dat U echt bestaat.’ Dat deed God op Zijn tijd in een dienst!
Wat ik zelf het grootste wonder vind is de metamorfose in mijn hart! Mijn verlangen naar veel meer van God en veel minder van mijzelf!!

God riep mij om me te laten dopen. Tijdens de nieuwjaarsdienst kreeg iemand op het podium een profetie. Nog niet wetende dat het voor mij was. Hij zei: ‘er zit iemand in de kerk die graag verder wil groeien maar tegen muren oploopt en niet echt verder komt. Die persoon wordt geroepen om zich te laten dopen’. Het zweet brak mij ineens aan alle kanten uit, ik wist genoeg! Wie ben ik om nu niet te luisteren?!

 

Oomke & Dineke Wiltjer

Wij zijn Oomke en Dineke Wiltjer. We zijn 41 jaar getrouwd en hebben van de Vader 5 prachtige kinderen gekregen en inmiddels ook 7 kleinkinderen. Ons oudste kleinkind Matthan mocht al voor de geboorte bij Jezus komen. We hadden hem graag willen leren kennen, maar wat zal hij het nu fijn hebben. We zijn allebei met de Bijbel opgevoed en daar zijn we onze ouders dankbaar voor. Ze hebben ons als kind laten dopen en zo hebben wij ook onze kinderen laten dopen. Samen hebben we belijdenis gedaan in de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt. In onze verkeringstijd bleek dat we wel verschillend in het geloof stonden. Dineke was steeds op zoek naar een diepere relatie met Jezus en zocht het in een evangelische richting terwijl Oomke vasthield aan de overtuiging dat het gaat om een vast vertrouwen en een rationeel geloof. Dineke heeft veel boeken gekocht en gelezen om antwoord te vinden op haar vragen rondom de volwassendoop en de visie op Israël en om dichter bij Jezus te leven. Maar ze kwam er niet uit en samen besloten we om na onze trouwdag lid te worden van de GKV in Schildwolde. Daar hebben we ons met hart en ziel aan gegeven tot 2003. Toen werden we stilgezet door onze hemelse Vader. Het leven was druk, druk, druk. Naast ons gezin stond Dineke 24 uur voor de klas en Oomke had naast zijn werk op kantoor meerdere functies binnen de kerk en de politiek. Oomke kreeg een zware burn-out en dat was een bijzonder moeilijke tijd. Gelukkig kreeg Dineke van school een half jaar zorgverlof. Oomke werd opgenomen in Pastoraal Centrum ‘De Hezenberg’ in Hattem. En dat werd de ommekeer in onze gezamenlijke geloofsbeleving. Tijdens de therapie leerde Oomke dat een persoonlijke relatie met God meer is dan alleen kennis vergaren en hard werken en op een rationele manier met de Bijbel omgaan. In deze diepe nood leerde hij Jezus echt kennen. Toen hij weer thuiskwam heeft hij langzaam maar zeker zijn werk weer op kunnen pakken en daar zijn we God zo dankbaar voor. Vanaf dat moment deelden we samen het verlangen naar meer van Jezus en naar een diepere relatie met Hem. Tegelijkertijd merkten we dat we steeds minder vaak de diensten in de GVK bezochten. Gelukkig heeft Jezus ons vastgehouden en is ons geloof in Hem nooit weggeweest.

Onze jongste dochter kwam als studente al jaren in de Stadskerk en 3 jaar geleden op ‘Goede Vrijdag’ vroeg ze of Dineke met haar meeging. En daar gebeurde zoiets bijzonders. Er werd avondmaal gevierd en Dineke voelde een diep verlangen om het mee te vieren, terwijl dat anders altijd spanning opleverde, was die spanning er nu niet. Ze is gaan staan en heeft amen gezegd op de vraag van de voorganger. Op Paaszondag gingen ze weer met z’n tweeën en tijdens de preek werd ze warm tot aan de tenen en voelde ze de liefde van Jezus zo diep dat ze alleen maar kon huilen. Toen we thuis kwamen, gebeurde er iets bijzonders. Tijdens de dienst was Oomke thuis wat preken gaan lezen en het eerste wat hij zei was: ik ga de volgende keer mee! En we zijn nooit meer weggegaan. Het voelde voor ons allebei als thuiskomen: de aanbidding, de blijdschap en de preken. We kregen allebei het gevoel dat het Jezus zelf was die ons hier naartoe leidde. Door de preken kwam bij Dineke al snel het verlangen om gedoopt te worden, maar we wilden graag tegelijk gedoopt worden en dus besloot ze te wachten tot bij Oomke ook dat verlangen kwam. En dat kwam door preken, door gesprekken en gebeden met broers en zussen en met onze fijne kring in Slochteren. En dan is het vandaag eindelijk zo ver, ondergedompeld worden en schoongewassen opstaan met Jezus. Hallelujah!

13 Toetreders

Marijke Danhoff

Al heel wat jaren geleden kwam ik op een muzikale avond, waar een groep zou optreden waar ik een CD van had, volgens mij was dat nog in t Dok. Ik wilde die graag horen omdat ik die CD van hun had. Wat mij die avond zo opviel, was dat alles zo relaxed was. Wim Stoorvogel, de voorganger had. een korte preek waar ik van onder de indruk was. Sinds die avond ben ik naar de diensten gegaan. Ik heb me toen ook laten dopen en lid geworden van een Introkring.

Ik ben ook een poos gescheiden geweest van m’n man, maar na een paar jaar later weer met hem getrouwd. Helaas m’n man wilde niet meer mee naar de VBG. We hebben samen een aantal gemeenten bezocht. De laatste tijd (voor de Corona) waren we zonder gemeente. Wel zijn we in die periode naar de Stadskerk gegaan tot de Corona. Sindsdien zitten we thuis, maar ik ben wel naar de Community geweest. Ik wil graag weer lid worden van deze gemeente.

 

Aat & Marijke Glas

Hallo, ik ben Aat Glas. Over smaak valt niet te twisten maar het allerlekkerste gebak vind ik appeltaart. Alleen de voorpret al van de geur in huis maakt dit tot een niet te evenaren lekkernij. Zeker zijn er andere soorten gebak of koek die niet verkeerd zijn, maar hier ontbreekt altijd iets aan of het is te veel van het goede. Neem bijvoorbeeld Oranjekoek, mierzoet, teveel suiker. De Friese bakkers moeten het toch een keer over een andere boeg gooien. Groningerkoek: te droog en teveel oud recept. Ook hier wordt het tijd voor iets anders. Limburgse vlaaien zijn er in allerlei soorten en maten maar als je mij vraagt waar het naar smaakt weet ik het niet.

Maar goed, ik moet er toch aan geloven, dus nu over mijn geloof. Voor mij was het geloof een van buiten geleerde les met erg veel regels, geboden en verboden. Als je leeft volgens een bepaald recept is het oké, anders niet. Ik geef niemand de schuld hiervan dan alleen mijzelf. Ik had het zo geleerd en paste het geleerde zelf toe. Dit heeft altijd een druk op mij gelegd van moeten presteren in de gemeente en anderen meten naar dezelfde maat. Dit heeft geduurd totdat ik circa 50 jaar werd. Dit was in een periode waarin ik mijzelf afvroeg of ik misschien ook mag kiezen wat bij mij past. In die tijd ben ik ook gestart met een cursus pastoraat, waarin dit gevoel eigenlijk alleen maar werd versterkt. Om een lang verhaal kort te maken, het geleerde was niet verkeerd. Wel haalt het niet bij de vrijheid die het geloof ook kan geven. Ik doel dan op de schuld die is vergeven en waar ik mijzelf niet voor in het zweet hoef te werken, zie bijvoorbeeld Psalm 25. Dit betekent voor mij nu dat het geloof ontspant in plaats van dat het inspanning moet kosten.
Voortaan neem ik alleen genoegen met appeltaart.

Mijn naam is Marijke Glas (53) en sinds 1988 getrouwd met Aat Glas. We zijn gezegend met 3 zoons en 3 dochters, 2 schoondochters en 1 kleindochter. Met onze 3 dochters wonen we in Zuidhorn. Mijn jongste dochter vroeg mij jaren geleden eens of wij niet van de VBG lid konden worden. Vol overtuiging antwoordde ik dat dat nooit zou gebeuren. En nu staan we hier, als toetreders, nadat mijn man en ik ons in april 2018 in De Bethel in Drachten hebben laten dopen. Er ging veel tijd overheen voor ik de keuze voor de doop durfde maken. Maar God zelf nodigde mij ertoe uit en ik heb er geen dag spijt van gehad. Het geloof was altijd al onderdeel van mijn leven. Ik groeide ermee op en op mijn 18e deed ik belijdenis. Helaas kon het geloof lange tijd mijn hart niet bereiken. Een periode van psychische ziekte van mijn moeder, al voor mijn geboorte, had gevolgen voor ons hele gezin. Daardoor ging ik gebukt onder angst en onderdrukte emoties. In 2016 ben ik ‘Nieuw Leven’ gaan doen, gevolgd door 4 jaar Koinonia (contextueel pastoraat). Ik had zelf geen idee waar ik moest beginnen, maar God weet dat wel en op een wonderlijke manier liet Hij elke keer dingen zien, vaak door anderen heen. Hij deed dat stap voor stap. Ik leerde dat Hij heel betrokken is bij mijn leven en niet alleen bij dat van mij. En dat ik niet bang hoef te zijn of zelf de controle vast moet houden. Ik mocht veel dogma’s loslaten die ik in mijn jeugd in de kerk had geleerd. Ik volgde het voorbeeld van Jezus door mijn oude leven achter mij te laten en met Hem een nieuw leven te beginnen. Graag wil ik de liefde van Jezus, die altijd bij mij is, doorgeven als lichtdrager van Hem. ‘In het licht, van Gods Zoon, zien wij Zijn goedheid, Zijn waarheid. In het licht van Gods Zoon, brengt Hij in kleinheid Zijn GROOTHEID dichtbij.’ (Sela)

 

Pieternel Glas

Ik ben Pieternel Glas, ik woon in Zuidhorn, ik ben 17 jaar en ik kom toetreden in deze kerk! Ik zit al een aantal jaren in de kring van Alex Jan en Marijke en daar heb ik het hartstikke leuk en heb ik veel geleerd.

Ik ben, toen ik 15 was, gedoopt in de Bethelkerk in Drachten, omdat ik geloof dat Jezus leeft en mijn Heer is! Dát geloof ik nu nog steeds!

 

Anne-Pier & Rianne Havinga

Wij zijn Anne-Pier en Rianne Havinga en 26 jaar gelukkig getrouwd. Wij wonen in Briltil. We hebben twee dochters van 25 en 23 jaar die in Groningen wonen. Eén van hen, Sanne, wordt vandaag ook lid van De Stadskerk. Een zoon van 19 jaar woont nog bij ons thuis en gaat als gast mee naar de community. Wij waren op zoek naar een Evangelische Gemeente, waar Jezus centraal staat, een gemeente die biddend zijn weg zoekt en zich uitstrekt naar de werking van de heilige Geest. Na een proces van 2 jaar bidden heeft God ons naar De Stadskerk geleid. Helaas uit noodzaak geboren, maar voor ons ook één van onze gebedsverhoringen, dat er nu lokale community’s zijn ontstaan. Ons verlangen is om Christen te zijn in onze eigen omgeving. Wij willen graag onze broers en zussen in de gemeente beter leren kennen, om samen met hen vooral de liefde van onze God, door zijn Zoon Jezus Christus, beter te leren verstaan en het vervolgens uit te delen buiten de ‘kerkmuren‘. Samen investeren in Zijn koninkrijk. We zien vol verwachting uit wat God allemaal gaat doen in de komende periode.

 

Sanne Havinga

Mijn naam is Sanne Havinga, 25 jaar en woon in Groningen. In 2014 heb ik mij laten dopen door onderdompeling in de Christengemeente in Buitenpost. Ik kon daar kiezen tussen belijdenis of de volwassendoop. Ik heb gekozen voor de volwassendoop om de Bijbeltekst die ik erg treffend vond. Handelingen 2: 38: ‘Petrus antwoorde: ‘Verander je leven, geloof in Jezus en laat je allemaal dopen in de naam van Jezus Christus’.

Ik ben altijd dicht bij het geloof gebleven ook tijdens mijn studententijd. Ik heb een heftige puberteit gehad en was daarin erg zoekende naar alles in het leven. Tijdens een dienst in de Bethel in Drachten, heeft God mij letterlijk aangeraakt. Ik was helemaal emotioneel over wat er gezegd werd in de preek en voelde opeens een arm om mij heen terwijl de stoel naast mij leeg was. Op dat moment wist ik 100% zeker dat God bestond en dat Hij ook heel dicht bij mij was. De stap om mij te laten dopen heeft toch veel strijd gekost. Ik merkte aan mezelf dat ik het lastig vond om de keuze definitief te maken. Tijdens het bidden kreeg ik last van stemmen die maar door bleven vloeken. Juist doordat dit steeds sterker werd wist ik dat ik op de juiste weg zat door mij te laten dopen. De duivel probeerde met alles wat hij in zich had om mij tegen te houden. De voorganger zei tegen mij: ‘de duivel probeert uit alle macht jou tegen te houden, dat betekent een enorm feest in de hemel op het moment dat jij je laat dopen’. Dat betekent helaas niet dat ik daar nu nooit geen last meer van heb. Maar ik heb wel geleerd dat wij in Jezus naam de duivel weg mogen sturen, dat Hij altijd sterker is. Jesaja 54: 15: ‘Let op, je zal wel door vijanden worden aangevallen, maar dat is niet op mijn bevel. Daarom zullen ze je niet kunnen veroveren’. Ik heb besloten om mij aan te sluiten bij de Stadskerk samen met mijn vriend Wietze de Vries, die zich vandaag laat dopen. Ik heb er zin in en ben benieuwd naar alles wat er komen gaat!

 

John van der Laan

Lieve gemeente. Ik ben John van der Laan. Ik ben getrouwd met Angelique van der Laan en samen hebben we twee kinderen. Naomi van bijna 18 en Daniël van 15 jaar oud. We komen al enige jaren in deze gemeente. Angelique is een paar jaar geleden al toegetreden. Ik vond het toen niet nodig Waarom ik nu wel toe wil treden tot deze gemeente is: Omdat ik de volgende stap in mijn leven wil zetten. Na een periode waarin ik mijn eigen identiteit kwijt was, ben ik samen met Angelique weer op de weg naar boven. We hebben samen het nodige meegemaakt. We weten dat we door God samen zijn gebracht en dat Hij ook ons heeft geholpen om er samen uit te komen. Ik ben al enige jaren geleden gedoopt en heb in mijn jeugd al de Heer aangenomen als mijn Redder en Verlosser. Ik ben er ook voor 100 % van overtuigd dat de Heer ook voor mijn zonden aan het kruis heeft geleden en is gestorven. Ik weet dat ik een gemeente nodig heb, om samen de weg te bewandelen die onze God voor mij heeft uitgestippeld. Ik weet ook zeker, dat God mij wil helpen om mijn identiteit in Hem te hervinden.

 

Jeanet Oostinga

Ongeveer 20 jaar geleden ben ik door een getuigenis van een vriendin tot levend geloof gekomen. Van daaruit ben ik gegroeid in mijn geloof door veel in de Bijbel te lezen, te bidden en door veel gesprekken te hebben over het Evangelie. Na een aantal jaren onderzoek over de kinderdoop en de geloofsdoop kwam voor mij de zekerheid vanuit Gods Woord dat ik gedoopt wilde worden als bevestiging van het afleggen van mijn oude leven en het opstaan in een nieuw leven en uit gehoorzaamheid aan deze opdracht van Jezus. Op 13 juni 2013 ben ik toen gedoopt. De jaren daarop mocht ik groeien in geloof en in het volgen van Jezus. Toch kreeg ik al geruime tijd een gevoel van stilstaan in geloof en begon ik regelmatig deze gemeente te bezoeken. Het enthousiasme voor God en het vrij zijn in Jezus raakt mij, doet mijn verlangen naar Jezus groter worden en stimuleert mij om nieuwe stappen te gaan zetten waar God mij leidt. Daar wil ik graag in deze gemeente gehoor aan geven.

 

Raymund & Belitza Simileer

Lieve broeders en zusters, wij zijn de familie Simileer-Henao. Mijn naam is Raymund en mijn vrouw heet Belitza. We zijn respectievelijk 41 en 40 jaar oud. God heeft ons 25 jaar geleden bij elkaar gebracht en inmiddels zijn we bijna 21 jaar daarvan getrouwd.

We zijn gezegend met 4 prachtige kinderen. Raymilio 20, de tweeling Gilyenne & IIayna 14 en Raynairo van 7. Onze roots liggen op Aruba en mijn vrouw Aruba/Colombia. Al heel ons leven (mijn vrouw bijna) wonen we in Delfzijl. Toen onze oudste zoon 2 was maakten we een turbulente periode mee in ons leven, maar God raakte ons aan en vernieuwde onze hart en we mochten Zijn genade ervaren. Toen Belitza zwanger was van de tweeling lieten we ons dopen en sindsdien kerkten we in Delfzijl en hebben we tot vorige jaar 18 jaar trouw gedaan. Helaas voelden we ons niet meer op onze plek daar en besloten we in goed overleg om op zoek te gaan naar een wat jongere kerk waar de kinderen meer interactie zouden hebben met jongeren. Dat misten we voornamelijk in onze vorige gemeente. Eenmaal De Stadskerk te hebben bezocht voelde het goed, warm en welkom! We genieten met z’n allen elke keer van de aanbidding en de fijne preken. We voelen ons hier thuis en zijn benieuwd hoe Hij ons gaat gebruiken in deze gemeente.

 

Gertrude de Vries-Ndayishimiye

Mijn naam is Gertrude de Vries-Ndayishimiye , 44 jaar en ben getrouwd met Kor de Vries en samen hebben wij 2 kinderen, Felicia 13 jaar en Sven 12 jaar. Wij zijn God dankbaar voor ons gezin. Ondanks dat mijn man niet mee gaat naar de kerk, gelooft hij wel in God, de drempel is voor hem nog te groot. Ik bid dat God hem mag aanraken en hij met ons mee gaat naar de kerk. Want ik ga al 3 jaar samen met mijn kinderen naar de Stadskerk. Ik voel me na elke dienst gezegend, de warmte van de mensen in de kerk doet me ontzettend goed, dat hoor ik ook van mijn kinderen. Wij voelen ons in de Stadskerk thuis. In 2018 ben ik gedoopt, ik heb gekozen om de weg van Jezus te volgen. Ik heb veel dingen meegemaakt, bijvoorbeeld oorlog, maar ik heb zoveel tekenen van de Heer gezien en ervaren. Ik woon nu 20 jaar in Nederland en heb geprobeerd al die tijd een plek te vinden waar ik kan groeien in geloof. En die plek heb ik eindelijk hier in de Stadskerk gevonden. Amen!

 

Ben Walvius

Ik kom nu al een tijdje in De Stadskerk en ik voel mij hier thuis. Hier wil ik mij inzetten en Jezus dienen, totdat Hij terugkomt. Amen!