Doopdienst 27 september 2020

11 Dopelingen

Robert Aikema

Ik ben Robert Aikema. Ik kom sinds ik in groep 6 zit in De Stadskerk. Daarvoor zat ik met mijn ouders bij een Gereformeerde kerk en ik ben daar ook als kind gedoopt. Ik ben nooit veel bezig geweest met het geloof, maar ik heb altijd Jezus al willen volgen en heb deze keuze al lang geleden gemaakt. Ik wilde me al een tijdje laten dopen, maar ik wist niet zo goed wanneer. Ik ben toen naar een informatieavond geweest over de doop en daar werd uitgelegd dat de doop het begin is van een leven met Jezus en dat je niet eerst iets anders hoeft te doen.

Toen me dit duidelijk werd besefte ik dat ik eigenlijk geen reden had om me niet te laten dopen. Er is namelijk niet iets wat ik eerst nog moet doen. Daarom heb ik die avond besloten me te laten dopen.

 

Anne-jet Groothoff

Sinds ik een kind was heb ik altijd geloofd dat God bestaat. Mijn ouders hebben mij christelijk opgevoed, dus geloven was altijd heel makkelijk. Toen ik ouder werd, werd het wel steeds lastiger. God was een God van liefde, maar toch was mijn moeder ziek. Dit zorgde voor veel vragen waar ik geen antwoord op kon vinden. Hierdoor werd God iemand waarvan ik wist dat Hij bestond, maar waar ik geen band mee had, al was dit wel iets wat ik graag wou. Ik heb toen de Alpha-Cursus gedaan, hier vond ik veel antwoorden en sindsdien ben ik eigenlijk een persoonlijke relatie met God aangegaan. Deze relatie werd steeds beter en ik wou graag de volgende stap zetten. Mijn ouders gaan naar de Gereformeerde kerk, dus er werd eigenlijk vanuit gegaan dat ik belijdenis zou doen. Maar ik wou mij eigenlijk graag laten dopen en dus wilde ik over beide meer informatie. Ik ben toen naar de informatieavond over het dopen geweest en hier werd eigenlijk gelijk duidelijk dat ik me moest laten dopen. Ik wil graag mijn leven toewijden aan God en daarom wil door mijn doop een nieuw leven met Jezus beginnen.

 

Ilse van der Elst

Mijn naam is Ilse van der Elst en ik ben 23 jaar oud. Ik ben christelijk opgevoed en nu wil ik graag mijn leven aan Jezus geven door mij te laten dopen.

Na een erg moeilijk leven geleden te hebben, ben ik erg dankbaar dat ik God heb leren kennen. Hij heeft mij weer opgebouwd toen ik het zelf niet meer kon en daarom wil ik graag door het leven samen met Hem. In de toekomst hoop ik om samen met Jezus te groeien en verder te kunnen leven in de wil van God. Zodat ik werkelijk tot Gods koninkrijk kan behoren, omdat ik ben geboren uit water en geest wat staat in Johannes 3:5.

 

Mark van Vliet

Vanuit het diepste dal van mijn leven, waarbij alle vaste aarde onder mijn voeten was weggezakt, heeft Hij me de hand gereikt en heeft me gevormd tot wie ik nu ben in al mijn kracht. Vele tranen heb ik gelaten, boosheid, onmacht, maar ook dankbaar voor het schenken van mijn 2 prachtige kinderen. Mijn dank is oneindig.

 

Bert & Antoinette Grimmius

Wij zijn Bert (44) en Antoinette (41. Samen met onze 3 kinderen, Zimkhita (12), Thembeka (10) en Blessing (5) komen we al een poosje in de Stadskerk. We hebben het naar onze zin en we hebben groot respect voor de manier waarop er wordt ingespeeld op het kerk-zijn in deze Coronacrisis. Wij zijn beiden christelijk opgevoed. Daarvoor zijn wij onze ouders dankbaar. We zijn allebei als baby gedoopt en 20 jaar geleden hebben wij samen belijdenis van ons geloof gedaan. In ons leven hebben wij mogen ervaren dat God bij ons is, van ons houdt en voor ons zorgt. In tijden van verdriet door overlijden, verlies en ziekte mochten wij ervaren dat we altijd bij Hem mogen komen. God heeft altijd een hoopvolle toekomst voor ons voor ogen. Hij heeft een plan met ons leven. We laten ons elke keer weer verrassen door Hem. Door Gods plan in ons leven zijn er mooie verrassende dingen gebeurd. Zo hebben wij elkaar leren kennen en zijn onze 3 kinderen bij ons gekomen. Wat een zegen!
En nu laten we ons dopen in de Stadskerk. Dat hadden we van tevoren ook niet bedacht, weer een verrassing van boven. Vol vertrouwen willen we getuigen van Jezus’ dood en opstanding door ‘kopje onder te gaan’. We willen Jezus (blijven) volgen en ons laten verrassen met wat er nog komen gaat. Want we weten dat als we doen wat Hij zegt, dat het dan goed komt. We willen een hoopvolle toekomt met Hem tegemoet gaan.

 

Irene de Groot-Blaauw

Lieve mensen, vandaag is de dag dat ik mij laat dopen, ik heb er naar uit gekeken! Ik ben Irene de Groot-Blaauw, getrouwd met Maarten en moeder van Bram en Naud. Mijn hele leven ken ik Jezus al en nooit heb ik aan zijn bestaan getwijfeld. Al liet ik Hem het ene moment meer toe dan het andere moment, Hij was er altijd! De afgelopen jaren waren niet de makkelijkste. Het huwelijk van mij en mijn man kwam in zwaar weer terecht. We hebben momenten gehad dat we niet konden bedenken hoe het verder zou moeten en zelfs scheiden een optie leek. In de tijden dat ik heel diep in de put zat, was Jezus heel dicht bij mij. Hij heeft mij gehoord en ik heb Hem gehoord. Ik heb Hem dichtbij mij ervaren en Zijn armen om mij heen gehad. Dankzij Hem heb ik liefde ontvangen en kunnen geven, vergeving kunnen schenken en de mooie dingen in mijn huwelijk en man weer kunnen ontdekken. Ons huwelijk zag weer licht en mijn man en ik hebben gekozen voor elkaar en ons gezin en het gaat ontzettend goed met ons!

Ik ben Hem eeuwig dankbaar voor het altijd aanwezig zijn in mijn leven. Steeds meer ontstond het verlangen om mij te laten dopen. Ik wil mijn leven lang alleen Hem nog volgen en voel me geroepen om me te laten dopen, Zijn opdracht om te getuigen dat ik Zijn weg wil gaan!

Esmée Oostman

Ik ben Esmée Oostman en opgegroeid met het geloof, naarmate ik ouder werd verdween dit naar de achtergrond. De wereld begon aan mij te trekken, en ik maakte op jonge leeftijd al veel lijden en verlies mee. Ik geloofde dat God bestond, maar ik liep ook met veel vragen. Ik stortte mij in het uitgaansleven, alcohol en mannen. Vanaf mijn achttiende werd ik gekweld door lichamelijke klachten. Ik kwam hierdoor totaal tot stilstand en raakte in een depressie. Er ontstond een zoektocht naar gezondheid en ik kwam o.a. terecht in de alternatieve geneeskunde. Ik verslond gezondheidsboeken en zocht het hele internet af, ik probeerde alles om weer normaal deel te kunnen nemen aan het leven. Dit heeft jaren geduurd, maar bracht geen antwoorden of verbetering, waardoor de wanhoop en depressie steeds ernstiger werden. Ik kreeg last van angst/paniek aanvallen en ontwikkelde een eetstoornis door mijn lage zelfbeeld. Ik raakte in een isolement en zat verstrikt in negatieve gedachten, een einde aan mijn leven maken leek de enige uitweg voor mij. Op een avond lag ik van wanhoop op m’n knieën, het enige wat ik nog uit kon brengen was: ‘’Heer; help me alstublieft, ik weet het niet meer. Ik heb U nodig.’’ Ik werd overspoeld door een liefde, zoals ik die nog nooit had ervaren. Zijn aanwezigheid omarmde mij en verdreef alle angst en wanhoop. De volgende dag hoorde ik de vogeltjes weer fluiten, ik voelde een energie waarvan ik me niet kon herinneren wanneer ik dat voor het laatst had gevoeld. De donkere wolk die mij jaren had omringd, was verdwenen en had plaats gemaakt voor licht. Er was onuitsprekelijke vreugde in mijn hart. Mijn depressie en fysieke klachten zijn verdwenen en niet meer terug gekomen. Te lang heb ik mijn zekerheid en geluk gezocht in tastbare dingen en in (goedkeuring van) mensen. Ik probeerde de lege plek in mij zelf op te vullen met andere dingen, maar het bracht slechts tijdelijke voldoening. Door Jezus voel ik me aanvaard; Iemand die mij volledig kent en toch altijd van mij houdt, ondanks mijn tekortkomingen, bij Wie ik niet hoef te voldoen aan maatstaven en voorwaarden. Er is een blijvende innerlijke rust en blijdschap, die ik nergens anders vond. Hij verdient de eerste plek in mijn leven! Ik wil nu vooruit kijken en de weg gaan die Hij voor mij heeft uitgestippeld. Aan God alle dank, eer en glorie!

 

Deniek Schooneveld

Ik ben niet perfect, ik ben een groeiend persoon met een prachtig geloof!
Dat was helaas niet altijd zo. Ik ben niet gelovig opgevoed, naar mijn mening heb ik tot nu toe best veel “pech” gehad in mijn leven. Jezus heeft mij geleerd niet te hard voor mijzelf te zijn, jezelf niet continu te straffen om mijn obstakels die ik tegenkom in mijn leven. mijn lichaam niet meer moedwillig kapot te willen maken. Het leven omarmen in plaats van te vernietigen. Ik wil niet meer dood, wat een wonder is voor mij!. Ik wil niet meer dood, ik wil leven! Maar ik wil het niet meer alleen doen. Ik wil leven met Jezus. Ik vertrouw volledig op de weg die ik nog te gaan heb. Ik heb autisme, sociale angsten en PTSS. Hier heb ik een hulphond voor, daar heb ik lang op moeten wachten. Tot er een kans lag en samen met vrienden hebben we gebeden en toen was Bowie daar. Bowie is echt mijn geschenk, hij is letterlijk mijn rechterhand, en hij is mijn wandelend bewijs van hoe goed God is. Hoe geweldig mijn leven gaat worden met Jezus. Ik ben klaar voor mijn nieuwe leven. Ik laat het verleden graag achter mij en wil niet terugkijken op een verleden zonder Jezus, maar op een toekomst mét Jezus!

 

Michiel Vlieg

Ik ben Michiel Vlieg (41). Getrouwd met Tineke en we hebben twee mooie jongens, Jorai en Sion. Ik ben opgegroeid met het christelijk geloof, ben als baby gedoopt en heb op m’n 19e belijdenis afgelegd van mijn geloof. Mijn geloof en betrokkenheid bij de kerk bloeide in eerste instantie op maar vanaf mijn 33e ben ik door een proces heengegaan waarin ik God kwijt raakte. Jarenlang had ik geen energie om naar de kerk te gaan. Door de leegte die hierdoor aanwezig was gingen wij steeds vaker kijken in de diensten van de Stadskerk. Hier voelden wij ons steeds meer thuis. Tijdens de kerstnachtdienst in 2018 werd ik geraakt door het verhaal van een zoon die zijn vader niet meer wilde kennen, en gevormd was door de jaren vanaf zijn jeugd. Het was een verhaal waar ik mij in herkende. Ik had al jaren lang geen contact meer met mijn vader. Ik was erg geraakt door het verhaal. Dat ik op dat moment bij die dienst aanwezig was, zie ik als een aanraking van God. Het was ook een pijnlijke aanraking, pijn vanuit mijn jeugd waarbij ik mijn vader steeds meer moest missen vanwege de scheiding van mijn ouders. Pijn door een vaderwond. Deze vaderwond werd een afspiegeling met relatie tot mijn hemelse Vader.

Door die aanraking in 2018 zag ik wel dat God de Vader naar mij toekwam omdat ik Zijn kind ben. God gaf mij mooie mensen om mij heen waardoor ik de kracht kreeg om te groeien in een nieuwe relatie met Hem. Een relatie waarin Jezus centraal staat. Door Zijn dood aan het kruis en opstanding uit graf mag ik weer tot mijn Hemelse Vader komen. Ik zie dat Jezus aan het werk is in mijn leven. Jezus herstelt relaties. Sinds de afgelopen maanden is er ook herstel in de relatie met mijn aardse vader. Nu wil ik mij laten dopen. Ik wil mijn oude leven, wat gestorven is, achter me laten in het watergraf om daarna weer op te staan in een nieuw leven met Jezus!

13 toetreders

Bokko Jan Huitema

Ik ben Bokko Jan Huitema. Psalm 23 in zijn geheel kan ik beamen. “De HEER is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets… Bij de HEER is mijn leven veilig, voor wie zou ik bang zijn?”
In 2009 heb ik de volwassenendoop mogen meemaken. Sinds januari 2019 bezoek ik de Stadskerk, die voor mij onderdeel is van het Huis van God.

Daarom treed ik vandaag graag toe, samen met mijn gezin. Om samen verder te groeien in de liefde van de drie-enige God.

 

Jan en Els de Poel-Hollander

Wij zijn Jan en Els de Poel en allebei geboren in een christelijk gezin. We hebben een dochter en een zoon gekregen. Zijn samen gedoopt op 24-09-1995 in de Evangelische Gemeente, de Helperkerk. Zeven jaar geleden deed zich de mogelijkheid voor om naar Borger te verhuizen. Daar hebben we ruim vijf jaar als lid de Vrije Baptisten Gemeente in Borger bezocht. Ondertussen hebben onze zoon Dion en zijn gezin zich aangesloten bij de Stadskerk. Joram, onze kleinzoon, mocht het licht verzorgen en daar waren we erg benieuwd naar.

Zo gingen we steeds vaker naar de Stadskerk. We genieten van de prachtige liederen, de prediking en het samen zijn als Gemeente. Ook onze dochter met gezin begon de Stadskerk te bezoeken.

Nu willen wij ons graag aansluiten bij de Stadskerk en lid worden. Het is heerlijk om samen met kinderen en kleinkinderen en de Gemeente, de Heer te mogen prijzen.

 

Willem Jonker en Ottilie Jonker-de Poel

Wij zijn Willem Jonker en Ottilie Jonker-de Poel. Samen met onze 2 dochters Marit (8 ) en Aniek (7 ) willen we vandaag graag toetreden. Willem heeft een eigen autorijschool en volgt naast het lesgeven aan zijn leerlingen nog een deeltijdopleiding Theologie bij de Evangelische Theologische Academie.

Jarenlang ben ik (Willem) lid geweest van de GVK. Op een gegeven moment voelde ik me daar niet meer thuis. Ik leerde Ottilie kennen en al gauw ging ik met haar mee naar de kerk. Daar heb ik mij in 2011 laten dopen door onderdompeling.

Als kind ben ik (Ottilie) opgegroeid in een christelijk gezin en bezochten we een hervormde kerk waar ik als baby gedoopt ben. Als tiener verwaterde het kerkbezoek en ook het geloof steeds meer en meer. Mijn ouders (die vandaag ook toetreden) gingen op een gegeven moment naar een evangelische gemeente en kwamen zo enthousiast thuis dat ik nieuwsgierig werd. Dus al gauw ging ik met hen mee en daar bleek dat geloven heel anders was als wat ik als kind in de kerk gezien/ervaren had. Nu leerde ik Jezus/God echt kennen en een tijd later (op 24 september 1995) stond ik samen met mijn ouders en broer in het doopbad!

De gemeente waar wij als gezin heen gingen stopte met hun zondagdienst toen Marit nog klein was en toen begon voor ons het zoeken naar een plek waar we ons als gezin thuis zouden voelen. We kwamen al wel eens in de Stadskerk met kerst of een speciale dienst. Totdat we op zondag 4 februari 2018 een gewone dienst bezochten. Vanaf die dag zijn we niet verder gaan zoeken… Daarom willen we vandaag ook graag toetreden zodat we echt deelgenoot mogen zijn van het huisgezin van God in de Stadskerk!

 

Irene van Meerveld

Na een zoektocht in mijn tienertijd heb ik “Ja!” tegen Jezus gezegd toen ik 20 was en ben ik gedoopt in het Veluwemeer.

Jezus is mijn hoop, mijn basis van waaruit en waarmee ik leef en door toe te treden tot de Stadskerk commit ik me aan de gemeente van Jezus om zo te bouwen aan Zijn koninkrijk hier.

 

Nienke van der Ploeg

Mijn naam is Nienke van der Ploeg en vandaag treed ik toe tot deze gemeente. Ik ben hier in Groningen geboren en getogen en vind het nog steeds heerlijk om in de stad te wonen. Een aantal jaren geleden ben ik afgestudeerd als bouwkundig ingenieur en inmiddels heb ik mijn eigen bedrijf in het maken van ontwerpen voor onder andere verbouwingen, en het uitvoeren hiervan.

Toen mij gevraagd werd een getuigenis te schijven wist ik niet goed wat ik moest schrijven. Dit is niet iets wat mij makkelijk afgaat en bovendien ben ik al gedoopt, dus wat moet ik nu nog getuigen? Kort geleden, tijdens de kerkdienst (livestream) werd het lied ‘What a beautiful name’ gezongen. Dit lied is ook gezongen na mijn dopen en is daarom voor mij extra bijzonder. Ik kan erg genieten van zulke ‘knipoogjes’ van God, dat Hij de kerkdienst gebruikt om mij eraan te herinneren wat er echt toe doet.

In de Stadskerk voel ik me thuis en ervaar ik dat God aanwezig is. En dát is een plek waar ik graag wil zijn.

 

Gerry Renkema-de Vries

Hallo allemaal, ik ben Gerry Renkema. Vandaag treed ik toe als lid van deze gemeente. Hiermee geef ik gehoor aan de woorden die ik in 2015 kreeg: ‘Ik wil jou op vruchtbare grond hier in deze kerk. Om te herstellen en te groeien.’

Vandaag sluit ik mij bij jullie aan Reisgenoten op weg naar Huis; Met elkaar op weg achter Jezus aan. Ik verlang ernaar om met jullie te ontdekken wat het betekent om vrijgekochte en duurbetaalde zonen en dochters van de Allerhoogste te zijn. En om dit uit te mogen leven in de kracht van de Heilige Geest. Elkaar helpend en zoekend een begaanbare weg te vinden, door de gebrokenheid van dit aardse bestaan heen. Dan zal onderweg Zijn Koninkrijk zichtbaar worden meer en meer en meer!

Want wij hebben vaste grond onder onze voeten en een hoopvolle toekomst.

 

Patrick Snitjer

Lieve gemeente, mijn naam is Patrick Snitjer en ik wil graag toetreden tot de Stadskerk. Mijn leven lang ben ik bekend met het geloof en was ik onderdeel van de Baptisten gemeente in Hoogezand. Dit is een hele fijne gemeente waar ik altijd met plezier naartoe ben gegaan. In 2012 ben ik daar gedoopt omdat ik bij Jezus wil horen en elke dag voor Hem wil kiezen.

Toen ik een relatie kreeg met mijn vrouw Demi, lid van deze gemeente, zijn we samen afwisselend naar de Stadskerk en naar de kerk in Hoogezand gegaan. Ik maakte kennis met deze gemeente als een warme groep mensen met hart voor God. Wat mij opvalt, is de passie voor God. Ik vind het erg fijn dat ik mezelf kan zijn in de kerk en ik voel me erg thuis. Ik wil graag toetreden om onderdeel te zijn van de gemeente en samen met Demi hier een plaats te hebben. Inmiddels zijn we gestart als kringleiders bij Reflect. Ik kijk er naar uit om me in te zetten voor de gemeente en samen te bouwen aan Gods koninkrijk.

 

Dieuwertje van der Wal

Hallo, ik ben Dieuwertje! Ik ben 28 jaar, woonachtig in Groningen en werk als docente Nederlands op een middelbare school in Gorredijk (ja, in Friesland liggen mijn wortels). Ik kom al een aantal jaren met regelmaat in de Stadskerk en voel me thuis in deze gemeente. Ik kijk er erg naar uit om onderdeel van een gemeente te zijn, zodat we samen als broers en zussen kunnen optrekken en elkaar mogen bemoedigen. In september 2018 ben ik volwassen gedoopt bij het Heerderstrand, samen met mijn zusjes en ouders. Wat was dat een fantastische dag!

Ik was laatst erg onder de indruk van een Bijbeltekst: In Romeinen 12 zegt Paulus dat we geroepen zijn om ons leven in dienst te stellen van God door onze gaven en mogelijkheden hiervoor beschikbaar te stellen. We moeten ons niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door onze gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van ons wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is (Rom. 12: 1-2). Ik heb zin om meer te ontdekken wat God van mij wil en hoe ik mijn gaven kan gebruiken ter opbouw van Zijn Koninkrijk hier op aarde. Gods zegen!

 

Remco en Ellie Pijper

Wij zijn Remco en Ellie Pijper en hebben vijf kinderen: Iris, Matthijs, Jesse, Joanne en Bart. Onze oudste drie kinderen zijn in de Filipijnen geboren waar we zeven jaar gewoond hebben. Zeven, een getal dat in de Bijbel staat voor volheid/ voltooiing. Dat was voor ons het geval. We hebben in de Filipijnen gewoond om te werken voor Gods Koninkrijk. We hebben daar stichting Sparrow opgericht, en we voelden ons geroepen om de ouders te worden van onze oudste dochter. Het adoptieproces was lang en moeilijk. Soms zagen we het niet meer zitten. We hadden veel tegenslag, zagen het eindpunt niet en hadden geen idee hoe lang het zou gaan duren. Wel hadden we het idee dat het Gods belofte was en dit was onze houvast, onze hoop. In Nederland werd er veel voor ons gebeden door onze familie. Een schoonzus vroeg in gebed hoe lang het nog zou duren en kreeg als antwoord ‘zeven jaar’. Dit was zo lang dat ze het ons niet durfde te vertellen. Totdat de adoptie volledig rond was. Op de dag af, na zeven jaar liep Iris met haar Nederlandse paspoort de ambassade uit. Soms zien we God niet, maar als we terugkijken dan weten we dat God er toch bij was.