Een eeuwige naam die nooit zal verdwijnen
Als je Gosse Venema had gekend toen hij ongeveer veertien jaar was, had je niet geloofd dat hij maar liefst 30 jaar zijn weg zonder God zou gaan. Toch gebeurde het. Maar God was hem genadig, bracht hem terug, herstelde zijn relatie met zijn aardse vader en heelde hem.
Bevlogen
De jonge Gosse ging graag naar de kerk, hield van zingen en pikte altijd wel iets op uit de preken, ongeacht wie er preekte. Hij vond het prachtig om de Bijbel te lezen, begreep ook wat er stond en was enorm bevlogen. De mensen merkten dat en kwamen vaak naar hem toe met vragen. Voor ieder had hij wel een bemoediging of Bijbeltekst.
Op een gegeven moment kwam hij op straat in Dokkum in contact met leden van Youth for Christ. Hij ervoer- voor het eerst in zijn leven- herkenning en voelde zich tot hen aangetrokken. Ze vertelden dat er een landelijke bijeenkomst zou worden gehouden. Dat leek Gosse wel wat. Thuisgekomen vertelde hij zijn ouders over de ontmoeting en vroeg om toestemming om de bijeenkomst te bezoeken.
Keerpunt
Zijn vader waarschuwde hem en verbood hem om erheen te gaan. Hij had er moeite mee.
Dit gebeuren vormde een keerpunt in zijn leven. ”Op de een of andere manier ben ik daarom toen verhard. ‘Als het zó moet dan zoek ik het zelf wel uit’, besliste Gosse en keerde daarmee God de rug toe. “Vanaf dat moment kon ik geen letter meer begrijpen van wat er in de Bijbel stond. Ik was toen zestien. Ik had verkering met een christelijk meisje. Opeens werd ik bang in die relatie. Zonder goede reden heb ik het uitgemaakt.” Daarna kreeg hij tijdens het sporten een beklemde breuk en moest hij een zaadbal missen. Dit had tot gevolg dat hij bang werd voor onvruchtbaarheid en afwijzing.
Opgebrand
Hij ging HBO-Verpleegkunde studeren omdat hij een hart had voor ernstig psychiatrische patiënten. Met die mensen ging hij werken. Hij deed erg zijn best om geliefd te worden door de mensen en dat gebeurde gedeeltelijk ook wel, maar anderzijds putte het hem ook uit. De leegte die hij voelde probeerde hij met allerlei leuke activiteiten met vrienden en kennissen te vullen. Toen hij 46 jaar was stierf zijn oudste broer aan longkanker. Dit had veel impact op hem. Een half jaar na het overlijden van zijn broer kreeg hij, door verschillende oorzaken, een burn-out.
Hij ging nadenken over de tijd waarin hij zich goed had gevoeld in zijn leven en kwam tot de slotsom dat hij zich tot zijn zestiende goed had gevoeld, geliefd en zonder angst. ‘Zou dat kunnen komen van de Heilige Geest?’ dacht hij en onmiddellijk daarna was het:’ Dat wil ik terug hebben’. Op een mooie Pinksterzondag is hij op de knieën gegaan en vroeg hij God om weer in zijn leven te komen en hem te vertellen waar hij heen moest om de Heilige Geest te ontvangen.
God leidde hem op een wonderbaarlijke manier naar de Goede Herder- kerk. Hij ging naar binnen, werd aangeraakt, ontving de Heilige Geest en vroeg God om vergeving. Hij liet zich dopen in 2009, groeide in zijn geloof en trad in 2015 toe tot de Vrije Baptisten Gemeente in Groningen.
Israël
In 2016 ging hij mee met een reis naar Israël die georganiseerd werd door Light4Nations. Tijdens de voorlichting die over de reis gegeven werd voelde hij al dat het een belangrijke reis voor hem zou worden. Dat werd het inderdaad.
“Op de berg Karmel mochten we tijdens onze stille tijd zoeken naar iets waar we graag bevrijd van wilden worden, iets wat ons leven was gaan beheersen. Er kwam bij mij maar één woord naar boven: ‘onvruchtbaarheid’. Ik wilde heel graag dat onvruchtbaarheid niet langer de regie in mijn leven had. We moesten het opschrijven en dat werd dan verbrand. Toen zei de begeleider:” Dan verbrand ik dat en dan moet je het niet meer oppakken”. Ik dacht: Dan weet jij niet hoe hardnekkig mijn probleem is.”
Bethel
Op de sabbat zouden ze naar een dienst in de Messiaanse gemeente op de berg Karmel gaan. Die ochtend werd hij in zijn stille tijd bepaald bij een tekst uit Jesaja 56 waar een verhaal staat over een eunuch, een gecastreerde man. Omdat hij op zijn zestiende een bal kwijt was geraakt raakte hem dat. Hij las:’ De eunuch die zich houdt aan de regels van de sabbat zal ik meer geven dan zonen en dochters’. Hij las verder, waar onder andere staat: ‘Mijn huis zal een huis van gebed heten, een Bethel en ‘Ik zal hem in Mijn huis, binnen Mijn muren een naam geven die uitgaat boven de eer die hij zou ontvangen als hij zonen en dochters had. Want de naam die Ik hem zal geven, is een eeuwige, hij zal nooit verdwijnen.‘ Diep geraakt ging hij met de groep naar de kerk.
Een uur voor aanvang van de dienst vertelde een man iets over de geschiedenis van de kerk. Hij zei: ”Deze kerk staat op de Karmel-berg en dat is niet voor niets, want dat is gebaseerd op het profetische woord dat staat in Jesaja 56: “Mijn huis zal een huis van gebed heten, een Bethel.” Toen de man dat voorlas uit de Bijbel brak Gosse. Toen hij geëmotioneerd zijn verhaal van angst voor onvruchtbaarheid en afwijzing met de groep deelde liet God hem zien hoe diep dat door had gewerkt in zijn hele leven en in alle relaties die hij gehad had.
Vrijgezet
De dag daarop waren ze in Jeruzalem. Toen hij het Holocaust museum bezocht, voelde het ineens alsof hij werd stilgezet voor de Hall of Names. Hij keek omhoog en zag de tekst uit Jesaja 56:5 die hij de dag daarvoor nog gelezen had. Hij stond te trillen op zijn benen.
De volgende dag, tijdens het stiltemoment in de Graftuin zat hij op een bankje bij een steen. ”Ik zat daar, er gebeurde niet zoveel, maar ik voelde wel veel vrede en rust. Op een gegeven moment had ik het gevoel of God, samen met Jezus en met de Heilige Geest van links op me af kwamen lopen. Ik zag ze niet heel duidelijk. Maar ik voelde ze wel. Ze kwamen op me af en ze zeiden:” We hebben jou bevrijd van jouw angst om onvruchtbaar te zijn en van jouw angst voor afwijzing.”
Ik was helemaal flabbergasted, voelde een ongelooflijke rust over me heen komen en dacht:’ Wat ontzettend lief dat ze mij daarvan vrijzetten’. Ik was ineens bevrijd van mijn angst voor onvruchtbaarheid en afwijzing. Het ging niet om mijn onvruchtbaarheid en afwijzing, maar om de angst ervoor.”
Het werd voor Gosse een reis om nooit te vergeten. Een jaar later, rond Pasen, bracht God hem in herinnering dat hij op 56-jarige leeftijd in de Graftuin bevrijd werd van 40 jaar slavernij in zijn gedachten.
God is nog steeds de God die gevangenen bevrijdt, waar ter wereld ze zich ook bevinden. Aan Hem alle eer en glorie!
Gerry Buitenwerf