Hoe is het nu met… Harmanna Wiersma?
Interview door: Gerry Buitenwerf
Wil je ook je verhaal delen? gebuitenwerf@live.nl
‘Je weet dat je bewaard bent en in Gods hand bent, dat vertrouwen is er. Maar je mist de kerkdienst en als er ook geen online dienst is, zak je zo weg. De lockdown is pittig, maar je merkt nu dat je zelf extra aan de gang moet om op God gericht te blijven’, zegt de 38_jarige Harmanna Meijer uit Winschoten. Dat doet ze; ze heeft zich een dagboekje aangeschaft en zij en haar man Tim praten meer met de vier kinderen over geloofszaken en bidden meer met ze dan vóór de corona-tijd. Verder wordt ze erg bemoedigd in haar stille tijd, door de Parels en door de gebedsdiensten. Ze mist het contact met andere gelovigen en genoot heel erg toen ze met een vriendin ging bidden in het Huis van Gebed.
Het moeilijkste van alles vindt ze dat de mensen om haar heen heel erg in hun bubbel gaan zitten. ‘Je voelt die angst. Door corona is er veel angst ontstaan en dat maakt me verdrietig.’ Veel angst merkten Tim en zij tijdens de eerste golf ook bij collega’s waar ze mee samenwerken in hun bedrijf Syntera. ‘Wij hadden en hebben daar niet echt last van en we mochten naar hen toe uitstralen, dat ons leven in Gods hand is. Soms had je gesprekken met hen en kon je heel simpel een getuige zijn. Het is niet zo dat ze ter plekke bekeerd werden, maar het is heel bijzonder om te zien dat ze er voor open staan.’
Een week voor de kerstvakantie kreeg hun gezin zelf corona. De symptomen waren niet erg, ze hadden wat verkoudheidsklachten. Wel bleven ze nog lang moe. ‘Na de genezing ervaarde ik extra rust in mezelf en merkte ik, dat er het afgelopen jaar onbewust toch wel een soort spanning is geweest.’
Tim en Harmanna hebben vier kinderen in de leeftijd van 16 tot 9 jaar. Drie van de vier kinderen volgen online lessen, de oudste zit in de examenklas van de HAVO en gaat naar school. Gelukkig zitten ze niet met zijn allen aan de keukentafel te werken en hebben ze ook nog de luxe van een extra kantoor aan huis. De kinderen slaan zich er goed doorheen, al merkt ze wel dat ze naar hun vrienden en naar de kinder- en jeugddiensten van de kerk verlangen. De oudste twee kinderen hebben nog online kringavonden.
‘Door corona kreeg ik meer tijd voor mezelf en ben ik weer gaan tekenen’, vertelt ze blij. Op haar verjaardag kreeg ze een IPad cadeau met een bijbehorende pen om erop te tekenen. Voor de geboorte van de kinderen tekende ze veel, maar daarna kwam het er niet meer van. Op een avond schoot haar te binnen dat er een online gebedsdienst van de gemeente was. Het programma was al halverwege, toen ze begon te kijken. Er werd gebeden voor een stel dat God wilde dienen. De vrouw was heel creatief en God zei, dat het goéd was en dat die creativiteit er mocht zijn ‘ Dat raakte mij enorm, het was net of dat gebed voor mij was. Dat was zo’n mooi moment. Sindsdien ben ik meer gaan tekenen.’ Ze geniet ervan dat ze haar talent weer mag gebruiken.
‘Ons verhaal is best wel positief. We hebben vanaf het begin besloten ons leven niet door de corona te laten beheersen. Vanaf het begin ging de televisie daarom ook uit, maar eerlijk gezegd heb je soms wel dagen dat je even bij de muren omhoog vliegt en ben je aan het eind van zo’n dag helemaal óp. Dan heb ik God nodig en hebben we elkaar nodig.
Wat we dit jaar echt hebben geleerd, is dat negatieve gedachten en angst niet van God komen. We zijn ons er erg bewust van geworden, dat we dat gewoon weg mogen sturen. Laat je niet leiden door angst.’