Hoe is het nu met… Jorien Hoekzema
‘Als de Stadskerk weer normaal functioneert, sta ik als eerste aan de deur’, aldus Jorien Hoekzema. Jorien, die te kampen heeft gehad met een hevige depressie, zat in de herstelfase toen het virus zijn intrede deed. Ze zou stappen ondernemen richting werk en wekelijks thuis begeleid worden. Door de corona viel dat allemaal in het water.
‘Voor mijn psychische gezondheid is de corona een hele zware dobber’, vertelt de 26-arige Jorien die single is. De weinige contacten die ze nog had, vielen nagenoeg weg. Ze werd wel uitgenodigd, maar moest die uitnodigingen afslaan, omdat ze haar moeder wilde beschermen die in de zorg werkt. Omdat ze slecht in haar vel zat, was ook het bezoek aan de community moeilijk voor haar:’ Door de anderhalve meter – afstand werd mijn alleen-zijn nog meer benadrukt’.
Nee, gemakkelijk was het niet, maar de Heer gaf bemoedigingen in de vorm van een vriend, die ze door de livestream uitzendingen van Royal Mission leerde kennen. Ze deelde dingen die haar dwars zaten, werd bemoedigd door een lied en kreeg een bemoedigend bericht in haar inbox. Hieruit is een grote vriendschap gegroeid met een man. Ze kan alles met hem bespreken en hij is de enige waarmee ze over geloofszaken praat.
God voorzag echter niet alleen in een vriendschap, Hij gaf haar ook vrijwilligerswerk. ’ik heb hier zelf weinig keuze in gehad, dit is allemaal door God geleid’. Ze surfte op internet, op zoek naar werk en las over iemand die in een hospice werkte. ’s Nachts droomde ze erover, ze sprak erover met haar vriend, die haar aanraadde om ervoor in gebed te gaan. Dat deed ze. Tijdens de livestream van Royal Mission werd ze geraakt door het lied: ’Veilig in Jezus’ armen’. Dat was de trigger voor haar om zich aan te melden.
Ze ging en geniet. Wekelijks sterven er mensen en komen er nieuwe mensen en elke week is er wel iemand bij waar ze haar geloof mee mag delen. ‘Ik vind het schitterend, wil nooit meer weg’.
Ze vertelt, dat ze weer gitaar is gaan spelen en ook dat is genieten. Ze speelt voornamelijk opwekkingsliederen en voelt zich dan heel dicht bij God. ‘Het is voor mij een vorm van stille tijd houden. Ik ben er ontzettend dankbaar voor’, glundert ze.
Al pratende komt ze tijdens het gesprek tot het besef wat voor positiefs de corona-tijd haar allemaal heeft gebracht: ’Dit gesprek bemoedigt mij ook’, verwoordt ze. Als dát geen goeie afsluiter is…
Interview door: Gerry Buitenwerf
Wil je ook je verhaal delen? gebuitenwerf@live.nl