God is trouw, haar hele leven getuigt ervan
Ze houdt van de Heer, Israël, reizen en taarten bakken. In die volgorde. We hebben het over Sharine Albertus, 57 jaar geleden geboren op Bonaire en sinds haar tweeëntwintigste woonachtig in Groningen. Sharine woont alleen en is al twintig jaar lid van de VBG. Toen we haar belden of ze geïnterviewd wilde worden zei ze dat ze een paar dagen later antwoord zou geven. Ze wilde het er eerst met de Heer over hebben. Dat laatste zinnetje is tekenend voor haar relatie met God. De Heer zei dat het goed was en dus zaten we een paar dagen later in haar woonkamer om het verhaal op te tekenen van een vrouw die de zin ”vertrouwelijke omgang met de Heer hebben” waar maakt in de diepste zin van het woord. Lees en geniet van de dingen die de Heer heeft gedaan en nog in haar leven doet.
Op Bonaire had Sharine een gelukkige en beschermde jeugd met haar broer en zus. Na de middelbare school vertrok ze naar Curacao om vervolgonderwijs te volgen. Toen ze daar was overleed haar vader plotseling. Vervolgens ging Sharine studeren op Aruba, waar ze de HAVO haalde. Daarna vertrok ze naar Groningen om aan de HEAO te studeren. Later kwam bij ze haar huidige werkgever, de gemeente Groningen, te werken.
Afkeer
Ze kende de Heer totaal niet en wist ook niets van Hem. Haar moeder ging op Bonaire na het overlijden van haar vader naar een evangelische gemeente en kwam daar tot geloof. Sharine haar broer en zus kregen dat wel mee, maar zij niet, omdat ze niet meer thuis woonde. ”Ik wist niet wat leven met God was. In 1992 heeft een Nederlandse vrouw me dat uitgelegd. Terwijl ik een wedergeboren moeder had”. Sharine wilde er echter niets van weten en zeker niet van christenen, dat vond ze toentertijd huichelaars. Ze leefde haar leventje en het leven was gewoon goed. Klaar. Haar moeder kwam op bezoek, bezocht in Groningen een evangelische gemeente en leerde daar Annie Wigboldus, een oud- onderwijzeres, kennen waar ze veel mee optrok tijdens haar verblijf in Groningen. Met haar deelde ze veel over het geloof, met haar dochter helemaal niets. Die wilde er niets over horen en maakte dat meteen duidelijk: “ Dat is jouw leven, prima, ik heb mijn leven”.
Schoon
Toen haar moeder terugging naar Bonaire vroeg ze Annie om een oogje in het zeil te houden bij Sharine. Gehoorzaam kweet die zich van haar taak. Wekelijks wipte ze even langs om te informeren hoe het was en bouwde ze op die manier een vriendschapsband met Sharine op. Op een gegeven moment vroeg ze haar om mee te gaan naar een koffieochtend. Sharine stemde toe, maar snapte er helemaal niets van. Toen ze terug waren en bij Annie thuis zaten vroeg die haar of ze Jezus wel kende. “Door die vraag ben ik tot geloof gekomen”, aldus Sharine. Ze zei :”Ja, ik heb wel eens van Hem gehoord ”. Op de vraag of ze hem persoonlijk kende moest ze ontkennend antwoorden, maar toen Annie vroeg of ze dat wel wilde had ze –voor ze het wist- ja gezegd en dus legde Annie haar het evangelie uit en bad met haar het zondagsgebed. Ongeveer halverwege dat gebed zag en voelde Sharine twee handen die haar handen even heel zacht en teder aanraakten. Die handen staken uit de mouwen van een prachtig gekleurde mantel. “En toen was ik in één keer helemaal schoon en realiseerde ik me hoe verschrikkelijk smerig ik van binnen en van buiten was geweest. Ik vroeg na het gebed aan Annie: “Wie is die kerel?””. Ze keek me aan en zei:” Die Kerel is God”. “Okee, maar heeft Hij ook een naam?”, vroeg Sharine door. Annie gaf haar vervolgens een A-viertje met Hebreeuwse namen van God ”en dat is binnen gekomen en binnen gebleven”, vertelt ze.
Omarming
“Ja, toen was ik een kind van God en begon de grote taak: leren Bijbellezen, leren om stil te zijn, leren praten met God”. God Zelf leidde haar door Zijn Geest ertoe om op de zaterdag erna te gaan vasten en bidden. Terwijl ze niets van het vasten wist heeft ze gevast en sabbat gehouden en gedankt dat ze een kind van God en schoon was geworden. ”Dat ging vanzelf, niemand had me verteld dat ik dat moest doen”. Wat toen begonnen is- de persoonlijke relatie met Jezus – is alleen maar verder uitgebouwd. Door elke dag stille tijd te houden en Hem in alle facetten van haar leven te betrekken, is haar leven vol geworden.
Veertig dagen later overleed haar moeder plotseling. Na de begrafenis liet Sharine zich dopen op Bonaire. Terug in Nederland maakte ze een periode van rouw en opstandigheid door. Op een dag streed ze met God en uitte ze haar boosheid over het overlijden van beide ouders. Terwijl ze daarmee bezig was en alles eruit gooide voelde ze opeens twee armen om haar heen en stond ze in de liefdevolste omarming die ze zich kon voorstellen. Tegenover haar boosheid en verdriet stelde God Zijn liefde en troost. Haar boosheid ebde weg. Het was goed.
Israël
“En nog steeds wist ik niets van de Bijbel, maar één ding wist ik: ”Ik moet bij Jezus horen, daar moet ik bij blijven. Toen ze terug was ging ze wekelijks met Annie de Bijbel bestuderen uit het Johannes- evangelie. Toen dat uit was wist ze niet in welk Bijbelboek ze thuis moest beginnen te lezen en dus vroeg ze het aan de Here God en hoorde ze een stem:”Sharine, elk boek heeft een begin. Begin bij het begin”. Ze begon te lezen in Genesis en ontdekte tijdens het lezen van het Oude Testament dat ze de God van Israël leerde kennen. Haar liefde voor Israël begon en groeide sindsdien alleen maar. Ze is er al vaak geweest en gaat binnenkort weer.
Tijdens een reis die ze met Annie naar Zuid- Afrika maakte vertrouwde die haar toe dat ze na haar pensionering in Zuid- Afrika de Heer had willen dienen. De Here God had echter tegen haar gezegd dat ze Hem moest dienen in Groningen, om Sharine te begeleiden bij haar groei in het geloof. Nadat ze dat twee jaar met volledige toewijding had gedaan nam ze Sharine mee naar de VBG die toen nog in Lewenborg zat. In april 1995 trad Sharine toe. Ze heeft met veel enthousiasme een aantal bedieningen vervuld, maar heeft nu even rust. Annie heeft Sharine in totaal drie en een half jaar begeleid en is in 1996 overleden.
Nooit alleen
Sharine heeft drie relaties gehad en is ook ten huwelijk gevraagd, maar had geen behoefte om te trouwen. Ze voelt zich helemaal niet alleen en is gelukkig. Ze ervaart een intens gevoel van vrede en van liefde, praat steeds met God en is zich elke seconde bewust van Zijn Aanwezigheid. God spreekt tot haar met een hoorbare stem, maar ook doordat het Woord gaat spreken. ”Je weet dan: Dit is God die spreekt. Zodra ik ga Bijbellezen is Hij er direct. Als je veel tijd gaat doorbrengen met Hem merk je dat Hij tot je gaat spreken en ervaar je Zijn nabijheid en dat is zo heerlijk. God is een God die groot is en die trouw is”. Gedurende haar wandel met de Here Jezus mocht ze Hem ook leren kennen als haar Geneesheer, zowel op lichamelijk als op geestelijk terrein.
God is trouw, haar hele leven getuigt ervan. Sharine doet niets liever dan getuigen over de liefde van Jezus, die gelukkig maakt.